Michel Vandenbosch versus Dirk Draulans: ben ooit zo’n 15 jaar vegetariër geweest om vandaag tevreden te zijn over dit goed voorbereid en mooi gebalanceerd debat. Mijn dank aan de redactie van Terzake.
Ik was het eens met beide heren. Daarom was dit een waardig filosofische discussie: geboortebeperking versus het aan de leeuwen voeden van overbodige dieren plus het nut en de zin van goed gerunde dierenparken. Dat nut is me duidelijk: educatie voor de dwaze mens (z’n kinders, in de hoop dat de opvolging minder dwaas zal zijn)
Hoewel ik het eens was met beide ben ik momenteel zelf meer voor het aan de leeuwen voeden van overbodige dieren dan dat ik voor geboortebeperking van wel of niet bedreigde diersoorten ben. Dat leek me, met groot respect voor Vandenbosch’s, Draulans’ standpunt te zijn. Ethisch snapte ik Vandenbosch ook: is het niet beter om aan geboortebeperking te doen teneinde het leed van een slachting te vermijden?
Ik kies voor het standpunt van Draulans omdat dit het meeste de echte wereld nabootst. Ik vind het ook zeer goed dat het dierenpark de slachting van de giraffe aan de kinderen toonde. Want dit is de werkelijkheid. Onze kinderen moeten de werkelijkheid zien. We moeten met ons verstand de werkelijkheid nabootsen. Geen eufemisme zoals het doden van een giraffe een euthanasie noemen. Laten we onze kinders opvoeden met de werkelijkheid.