Als het goed is, zeggen we het ook

De Belgische Marechaussee heeft goed werk verricht. Het gespuis is grotendeels opgepakt. Daar zal speurwerk voor nodig geweest zijn. Toch bleken er weinig inbreuken te zijn en heeft de bevolking weinig vrijheden ingeleverd.

Met andere woorden: er is gericht werk verricht.

Hoe hoger het resultaat met hoe minder ingeleverde vrijheden, te hoger de kwaliteit van onze diensten.

We gaan dat landje hier vrij houden.

RE: Toeristen, geef alstublieft een extra stukje privacy prijs (opiniestuk CEO van Thomas Cook, De Tijd)

Toeristen, geef alstublieft een extra stukje privacy prijs, zodat we U en uw koopgedrag nog meer en beter kunnen tracken bij Thomas Cook.

We hebben de neiging minder flexibel te zijn als het om onze privacy gaat. Maar we zullen niet anders kunnen dan onze privacy voor een stuk opgeven. Voor onze eigen veiligheid, zodat de overheden kunnen screenen wie op welke vlucht zit. Die evolutie zagen we al na de aanslagen van 11 september 2001 in New York.

Hoe juist helpt het dat Thomas Cook weet wie op welke vlucht zal zitten? De veiligheidsdiensten weten dat trouwens nu al. Hoe helpt dit wanneer iemand lang voor om het even welke identiteitscontrole in de vertrekhal een bom laat afgaan? Hoe heeft dat securitytheater na 9/11 trouwens om het even welke aanslag vermeden? Welke bewijzen zijn er dat het geholpen heeft? Welke bewijzen zijn er dat de in extreme zin toegenomen surveillance helpt?

Dit ruikt sterk naar goedkope politieke recuperatie van een stuk menselijke ellende. Jan Dekeyser, CEO van Thomas Cook België, wil U en uw koopgedrag kunnen tracken. Zodat hij veel geld met uw privacy kan verdienen. Nog meer geld. Hij roept daarvoor op nu dat de mensen bang zijn en bereidwillig hun privacy op te geven. Van timing gesproken.

We moeten nu ook van de CEO van Thomas Cook onze Facebook profielen aan hem en zijn marketing afdeling geven. Dat zegt hij letterlijk in zijn opiniestuk:

Dat kan veranderen. Intussen heeft zowat iedereen een smartphone, een Facebook-profiel of een Twitter-account. Het is dus perfect mogelijk om via persoonlijke communicatie de bezorgdheid van de reizigers weg te nemen en hen rechtstreeks te informeren over hoe hun reis verder zal verlopen.

Waarschijnlijk kan je dus binnenkort geen klant meer zijn bij Thomas Cook tenzij je een Facebook profiel hebt waar hij en zijn bedrijf volledige toegang toe hebben. Zullen we de luchthaven nog wel binnenmogen tenzij hij en zijn bedrijven alles over U weten, zodoende hij U en uw koopgedrag volledig in kaart kan brengen?

Wanneer wordt het nu eindelijk eens duidelijk dat geen enkele hoeveelheid surveillance bovenop wat er nu reeds is, aanslagen zal voorkomen? In tegendeel zal de onnodige verdachtmaking onschuldige burgers net kwaad en wantrouwig tegenover hun overheid maken.

Dus neen, Jan Dekeyser CEO van Thomas Cook België, ik geef niet een extra stukje privacy aan U en uw marketing mensen prijs. Onze veiligheidsdiensten weten nu al perfect wie er op welke vlucht zit. Die databases bestaan al.

Geef de actoren verantwoordelijk voor het doorspelen van informatie naar de juiste diensten en mensen een betere opleiding, verhoog getalmatig manschappen en budgetten en werk met de informatie die er al is. M.a.w. doe als ambtenaar in een veiligheidsfunctie uw job.

Maar een Thomas Cook moet echt niet nog meer van onze privacy weten.

It never ends

Allereerst, na Brussel blijf ik hier bij:

[over encryptie] Allereerst zolang er geen nood is moet men niets doen. Want ik zie niet meteen een echte noodzaak om alle mensen hun elektronica te kunnen kraken. Dat was vroeger niet nodig; vandaag zijn er niet meer of minder gevaarlijke gekken en elektronica voegt maar weinig toe aan hun wapenarsenaal. Dus is dat nu niet nodig.

Ik sta ook hier achter:

Oh, and to our security services: well done catching those guys from Molenbeek and Vorst. Good job

Niet gestresseerd geraken. Zoals alle mensen presteer je slecht wanneer je gestresseerd bent. Hold the line. Molenbeek en Vorst was trouwens prachtig werk. Goed gedaan.

We vinden die balans wel.

Up next: PADI master diver

A year or so after my PADI rescue, my diving club has convinced me to wake up about twelve times early in the morning on Saturday, to get me trained to become a PADI master diver.

The jokers in my club told me it’s not so hard as PADI Rescue training. The only hard part is Saturday morning. We’ll see, I wonder. heh.

Oh, and to our security services: well done catching those guys from Molenbeek and Vorst. Good job!

Oh, I got invited to NLGG to talk about Tracker in Utrecht tomorrow.

RE: President Obama benadrukt noodzaak van een encryptie-backdoor

‘t ga hier over

We leggen in België al behoorlijk wat verantwoordelijkheid over onze bezittingen bij de notaris. Hij maakte de eigendomsakte van uw huis op, over de erfdienstbaarheid van uw grond, uw aandelen en de oprichtingsakte van uw bedrijf. Hij regelt ook de erfenis. Dat loopt hier vrij goed. Het zal wel eens af en toe mislopen, maar niet vaak. Volgens mij is dat omdat de deontologische code van het notariaat in België redelijk streng is. Je wordt ook niet zomaar notaris. De opleiding en examens ervoor blijken vrij moeilijk te zijn.

Allereerst zolang er geen nood is moet men niets doen. Want ik zie niet meteen een echte noodzaak om alle mensen hun elektronica te kunnen kraken. Dat was vroeger niet nodig; vandaag zijn er niet meer of minder gevaarlijke gekken en elektronica voegt maar weinig toe aan hun wapenarsenaal. Dus is dat nu niet nodig.

Maar om den Obama toch wat te helpen met de oprichting van z’n surveillancestaat, waarbij iPhones moeten kunnen gedecrypteerd worden door de overheid, zou ik een systeem of concept waarbij een soort van master key fysiek opgeslagen wordt bij de notaris willen voorstellen (je hebt dus eerst een deftig notariaat nodig, maar dat hebben we al).

De notaris krijgt een deontologische code die er op neerkomt dat hij of zij de proportionaliteit moet onderzoeken wanneer overheidsdiensten een afdruk van die master key opvragen. De afdruk van die key zou zo kunnen voorzien worden dat enkel bepaalde documenten er mee gedecrypteerd kunnen worden, i.p.v. alles.

De burger die zijn eigen keys verliest kan dan tegen een typisch notaristarief een nieuwe key laten maken a.d.h.v. de bij de notaris aanwezige key. Ik zou de overheid dat tarief ook laten betalen. Anders willen de notarissen die bevoegdheid waarschijnlijk niet (en zo’n proportionaliteitsonderzoek vraagt juridische kennis en tijd: de twee kostbaarste dingen in het leven van de notaris).

Ik denk wel dat onze cryptografen zoiets in elkaar kunnen steken.

Ge moet het vooral allemaal niet te moeilijk of complex maken: geen (extra) backdoors in de software of hardware want dan zit overmorgen de overheid van ieder land, en een hele bende criminelen ook, in al onze politici en bedrijfsleiders hun Facebook-doorgeef-luik, ik bedoel hun smartphone en tablets. Het is nu al erg genoeg wat ze er zelf achteloos en publiek op neerkwakken (terwijl velen, zeer naief, denken dat het allemaal privé is wat er in die Cloud rotzooi gebeurt).

Het Internet Der Crap

Ik heb in Belgische bedrijven al bugs gefiled waarbij een buffer afkomstig van een Angular HTTP POST sessie gewoon met memcpy in een stack buffer van 1024 bytes gekopieerd wordt, met uiteraard strlen op de origin buffer als size_t n parameter. Daar kwam zelfs ruzie van want de geniale programmeur vond dat dat geen bug was, omdat je de admin credentials nodig had om te reproduceren. Het probleem was dat ook zonder in te loggen de buffer tot aan de memcpy kon geraken.

Het is ook geen uitzondering om wanneer je met de strings tool op de binaries op vele routers losgaat, je gewoonweg backdoors en hardcoded passwords krijgt. Je komt programmeurs tegen die dat er gewoon ingestopt hebben. Dat vinden ze normaal. Ruwe anti-security arrogantie. En ze zijn nog trots op hun onprofessionalisme ook.

Deze tijd is dan ook niet de tijd van het Internet Der Dingen, maar wel van Het Internet Der Crap. Gemaakt door prutsers. Zelfs de backdoors zijn prutswerk.

Het is zeer erg gesteld. Ik voel me beschaamd om vele van mijn collega’s en wens mij te distantiëren.

Ik heb nog eens m’n steentje bijgedrage

Heb dit geyoutubed gisterenavond toen m’n duikclub was komen vlees op een rooster en gloeiende koolen verbranden. Oh met den Hans Teeuwen en de Theo Maassen zijn we ook aan’t lachen geweest. Na één uur de Geubels vond ik dat we ook eens andere komieken moeten laten zien aan de wereld. Duikers zijn een leutige bende. Een beetje zoals ons, neurdjes. Ik raad alle andere computermannekens aan om ook te gaan duiken. Toffe mensen.

https://www.youtube.com/watch?v=yi1XwrPwz1k

Dit is niet de eerste keer dat ik dit filmpje blog. Maar ik zou graag meer Astronomers willen tegenkomen zodat we misschien effectief die planeet hier kunnen opkopen. En dan een gigantisch ruimteschip maken. Samen! Brand new world order 2.0. Or, shut the fuck up.

Daarnet nog een goed idee besproken met diene dat is blijven crashen. Ik wil hier in Rillaar toch ooit eens een zwembad zetten. Misschien moet ik er ééntje maken in de vorm van een schotel? Dan kunnen de duikers bij mij komen oefenen.

Gebruik maken van verbanden tussen metadata

Ik beweerde onlangs ergens dat een systeem dat verbanden (waar, wanneer, met wie, waarom) in plaats van louter metadata (titel, datum, auteur, enz.) over content verzamelt een oplossing zou kunnen bieden voor het probleem dat gebruikers van digitale media meer en meer zullen hebben; namelijk dat ze teveel materiaal gaan verzameld hebben om er ooit nog eens iets snel genoeg in terug te vinden.

Ik denk dat verbanden meer gewicht moeten krijgen dan louter de metadata omdat het door middel van verbanden is dat wij mensen in onze hersenen informatie onthouden. Niet door middel van feiten (titel, datum, auteur, enz.) maar wel door middel van verbanden (waar, wanneer, met wie, waarom) .

Ik gaf als hypothetisch voorbeeld dat ik een video wilde vinden die ik gekeken had met Erika toen ik op vakantie was met haar en die zij als super tof had gemarkeerd.

Wat zijn de verbanden die we moeten verzamelen? Dit is een eenvoudig oefeningetje in analyse: gewoon de zelfstandige naamwoorden onderlijnen en het probleem opnieuw uitschrijven:

  • Dat ik op vakantie was toen ik hem laatst zag. Dat is een point of interest (waar)
  • Dat het een film is (wat, is een feit over mijn te vinden onderwerp en dus geen verband. Maar we nemen dit mee)
  • Met wie ik de film gekeken heb en wanneer (met wie, wanneer)
  • Dat Erika, met wie ik de film gekeken heb, de film super tof vond (waarom)

Dus laat ik deze use-case eens in RDF gieten en oplossen met SPARQL. Dit moeten we verzamelen. Ik schrijf het in pseudo TTL. Bedenk er even bij dat deze ontology helemaal bestaat:

<erika> a Person ; name "Erika" .
<vakantiePlek> a PointOfInterest ; title "De vakantieplek" .
<filmA> a Movie ; lastSeenAt <vakantiePlek> ; sharedWith <erika>; title "The movie" .
<erika> likes <filmA> .

Dit is daarna de SPARQL query:

SELECT ?m { ?v a Movie ; title ?m . ?v lastSeenAt ?p . ?p title ?pt . ?v sharedWith <erika> . <erika> likes ?v . FILTER (?pt LIKE '%vakantieplek%') }

Ik laat het als een oefening aan de lezer om dit naar de ontology Nepomuk om te zetten (volgens mij kan het deze hele use-case aan). En dan kan je dat eens op je N9 of je standaard GNOME desktop testen met de tool tracker-sparql. Wedden dat het werkt. :-)

Het grote probleem is inderdaad de data aquisitie van de verbanden. De query maken is vrij eenvoudig. De ontology vastleggen en afspreken met alle partijen al wat minder. De informatie verzamelen is dé moeilijkheid.

Oh ja. En eens verzameld, de informatie veilig bijhouden zonder dat mijn privacy geschonden wordt. Dat lijkt tegenwoordig gewoonweg onmogelijk. Helaas.

Het is in ieder geval niet nodig dat een supercomputer of zo dit centraal moet oplossen (met AI en heel de gruwelijk complexe hype zooi van vandaag).

Ieder klein toestelletje kan dit soort use-cases zelfstandig oplossen. De bovenstaande inserts en query zijn eenvoudig op te lossen. SQLite doet dit in een paar milliseconden met een gedenormalizeerd schema. Uw fancy hipster NoSQL oplossing waarschijnlijk ook.

Dat is omdat het gewicht van data aquisitie op de verbanden ligt in plaats van op de feiten.

Hey guys

Have you guys stopped debating systemd like a bunch of morons already? Because I’ve been keeping myself away from the debate a bit: the amount of idiot was just too large for my mind.People who know me also know that quite a bit of idiot fits into it.

I remember when I was younger, somewhere in the beginning of the century, that we first debated ORBit-2, then Bonobo, then software foolishly written with it like Evolution, Mono (and the idea of rewriting Evolution in C#. But first we needed a development environment MonoDevelop to write it in – oh the gnomes). XFree86 and then the X.Org fork. Then Scaffolding and Anjuta. Beagle and Tracker (oh the gnomes). Rhythmbox versus Banshee (oh the gnomes). Desktop settings in gconf, then all sorts of gnome services, then having a shared mainloop implementation with Qt.

Then god knows what. Dconf, udev, gio, hal, FS monitoring: a lot of things that were silently but actually often bigger impact changes than systemd is because much much more real code had to be rewritten, not just badly written init.d-scripts. The Linux eco-system has reinvented itself several times without most people having noticed it.

Then finally D-Bus came. And yes, evil Lennart was there too. He was also one of those young guys working on stuff. I think evil evil pulseaudio by that time (thank god Lennart replaced the old utter crap we had with it). You know, working on stuff.

D-Bus’s debate began a bit like systemd’s debate: Everybody had feelings about their own IPC system being better because of this and that (most of which where really bad copies of xmms’s remote control infrastructure). It turned out that KDE got it mostly right with DCOP, so D-Bus copied a lot from it. It also opened a lot of IPC author’s eyes that message based IPC, uniform activation of services, introspection and a uniform way of defining the interface are all goddamned important things. Also other things, like tools for monitoring and debugging plus libraries for all goddamn popular programming environments and most importantly for IPC their mainloops, appeared to be really important. The uniformity between Qt/KDE and Gtk+/GNOME application’s IPC systems was quite a nice thing and a real enabler: suddenly the two worlds’ softwares could talk with each other. Without it, Tracker could not have happened on the N900 and N9. Or how do you think qt/qsparql talks with it?

Nowadays everybody who isn’t insane or has a really, really, really good reason (like awesome latency or something, although kdbus solves that too), and with exception of all Belgian Linux programmers (who for inexplicable reasons all want their own personal IPC – and then endlessly work on bridges to all other Belgian Linux programmer’s IPC systems), won’t write his own IPC system. They’ll just use D-Bus and get it over with (or they initially bridge to D-Bus, and refactor their own code away over time).

But anyway.

The D-Bus debate was among software developers. And sometimes teh morons joined. But they didn’t understand what the heck we where doing. It was easy to just keep the debate mostly technical. Besides, we had some (for them) really difficult to understand stuff to reply like “you have file descriptor passing for that”, “study it and come back”. Those who came back are now all expert D-Bus users (I btw think and/or remember that evil Lennart worked on FD passing in D-Bus).

Good times. Lot’s of debates.

But the systemd debate, not the software, the debate, is only moron.

Recently I’ve seen some people actually looking into it and learning it. And then reporting about what they learned. That’s not really moron of course. But then their blogs get morons in the comments. Morons all over the place.

Why aren’t they on their fantastic *BSD or Devuan or something already?

ps. Lennart, if you read this (I don’t think so): I don’t think you are evil. You’re super nice and fluffy. Thanks for all the fish!

De dierentuin: geboortebeperking versus slachten

Michel Vandenbosch versus Dirk Draulans: ben ooit zo’n 15 jaar vegetariër geweest om vandaag tevreden te zijn over dit goed voorbereid en mooi gebalanceerd debat. Mijn dank aan de redactie van Terzake.

Ik was het eens met beide heren. Daarom was dit een waardig filosofische discussie: geboortebeperking versus het aan de leeuwen voeden van overbodige dieren plus het nut en de zin van goed gerunde dierenparken. Dat nut is me duidelijk: educatie voor de dwaze mens (z’n kinders, in de hoop dat de opvolging minder dwaas zal zijn)

Hoewel ik het eens was met beide ben ik momenteel zelf meer voor het aan de leeuwen voeden van overbodige dieren dan dat ik voor geboortebeperking van wel of niet bedreigde diersoorten ben. Dat leek me, met groot respect voor Vandenbosch’s, Draulans’ standpunt te zijn. Ethisch snapte ik Vandenbosch ook: is het niet beter om aan geboortebeperking te doen teneinde het leed van een slachting te vermijden?

Ik kies voor het standpunt van Draulans omdat dit het meeste de echte wereld nabootst. Ik vind het ook zeer goed dat het dierenpark de slachting van de giraffe aan de kinderen toonde. Want dit is de werkelijkheid. Onze kinderen moeten de werkelijkheid zien. We moeten met ons verstand de werkelijkheid nabootsen. Geen eufemisme zoals het doden van een giraffe een euthanasie noemen. Laten we onze kinders opvoeden met de werkelijkheid.

Maalwarkstrodon

It’s a mythical beast that speaks in pornographic subplots and maintains direct communication with your girlfriends every wants and desires so as better to inform you on how to best please her. It has the feet of bonzi buddy, the torso of that man who uses 1 weird trick to perfect his abs, and the arms of the scientists that hate her. Most impressively, Maalwarkstrodon has a skull made from a Viagra, Levitra, Cialis, and Propecia alloy. This beast of malware belches sexy singles from former east-bloc soviet satellite states and is cloaked in the finest fashions from paris and milan, imported directly from Fujian china.

Maalwarkstrodon is incapable of offering any less than the best deals at 80% to 90% off, and will not rest until your 2 million dollar per month work-at-home career comes to fruition and the spoils of all true nigerian royalty are delivered unto those most deserving of a kings riches.

Maalwarkstrodon will also win the malware arms race.

De monarchie van’t land

Ik ben niet noodzakelijk voorstander van de of een monarchie. Maar wanneer het goed is, is het goed. De redacteurs van de VRT hebben zeker moeite gedaan een positief beeld te schetsen in Koppen. Maar zelfs moest ik moeite doen negatief te zijn, kan ik niets slechts vinden in het beeld dat men vandaag van koning Filip schetste. Ik ben tevreden dat iemand met zorg en zorgzaamheid met België en de Belgen bezig is.

nrl:maxCardinality one-to-many ontology changes

I added support for changing the nrl:maxCardinality property of an rdfs:Property from one to many. Earlier Martyn Russel reverted such an ontology change as this was a blocker for the Debian packaging by Michael Biebl.

We only support going from one to many. That’s because going from many to one would obviously imply data-loss (a string-list could work with CSV, but an int-list can’t be stored as CSV in a single-value int type – instead of trying to support nonsense I decided to just not do it at all).

More supported ontology changes can be found here.

Not sure if people care but this stuff was made while listening to Infected Mushroom.

Bescherm ons tegen afluisteren, luister zelf enkel binnen een wettelijk kader af

De overheid hoort onze burgers te beschermen tegen afluisteren, de overheid kan en mag zelf afluisteren maar kan en mag dit enkel binnen een wettelijk kader doen.

Allerlei zaken tonen aan dat overheden binnen de NAVO alliantie ons land aanvallen met digitale inbraken. Het baart me zorgen.

Technisch betekent dit voor mij dat ons land moet investeren in beveiliging van systemen. Hier hoort kennis en controle over hardware en software op diep niveau bij.

Ik hoop dat Pieter De Crem niet enkel in straaljagers maar ook in het beveiligen van ‘s lands computersystemen investeert.

Dat betekent voor mij kennis en controle op het niveau van de bootloader, de kernel en de hardware. De systemen van de overheid bevatten immers bijzonder veel gegevens van de burger. De systemen van het leger geven dan weer informatie en toegang tot apparatuur die de beveiliging en de vrede van het land garandeert.

Wat betreft de kernel moet een recruit het boek van Robert Love de dagen voor het sollicitatiegesprek doornemen. Hij of zij moet met het Internet als hulp een kernel module kunnen maken. Dat is een minimum.

Een goede technische test zou zijn om een eigen rootkit kernel module te schrijven gedurende de dagen dat het sollicitatiegesprek plaatsvindt (ja, dagen). Hierbij zouden enkele doelstellingen kunnen opgesteld worden: Bv. het verbergen van de .ko file op het filesysteem die eerder met insmod ingeladen werd, het kopiëren van alle uitgaande TCP/IP data naar een verborgen stuk hardware, en zo verder.

Dit laatste zonder veel van het geheugen van de host te verbruiken daar het verborgen stuk HW vermoedelijk trager zal zijn dan de normale netwerk interface (de eth0 t.o.v. bv. 3G). Een oplossing zou kunnen zijn te filteren gecombineerd met af en toe wat packet loss te veroorzaken door verborgen netif_stop_queue en netif_wake_queue calls op de normale netwerk interface te doen. Misschien heeft de recruit wel betere ideeën die moeilijk of niet gedetecteerd kunnen worden? Ik hoop het!

De recruit moet een manier voorzien (die niet vanzelfsprekend is) om commando’s te ontvangen (liefst eentje die moeilijk gedetecteerd kan worden). Misschien het gebruik maken van radio op zo’n manier dat het moeilijk te detecteren is? Ik ben benieuwd.

Hoe meer van dat soort doelstellingen gehaald worden, hoe geschikter de kandidaat.

Wat betreft userland moet een recruit gegeven een stuk code waar een typische bufferoverflow fout in zit die bufferoverflow herkennen. Maar gun uw recruit de tijd en een ontspannen sfeer want onder stress zien enkel de gelukzakken af en toe eens zoiets. Het reviewen van (goede) code is nl. iets dat vele jaren ervaring vraagt (slechte code is eenvoudiger, maar over de slechte code van de wereld, zoals dnsmasq, gaan de hedendaagse security problemen niet. Wel over bv. OpenSSL en Bash).

De daarop volgende vraag zou kunnen zijn om door middel van die bufferoverflow ingevoerde code uit te laten voeren. Dit mag met behulp van het Internet om alle antwoorden te vinden. Extra punten wanneer de uitgevoerde code met of zonder netcat de zaak op een TCP/IP poort available maakt.

De dienst zou bv. een socket server kunnen maken dat een bufferoverflow heeft op de buffer die meegegeven wordt met read(). Dat zou zelfs een junior C developer moeten herkennen.

Dit soort van testen zijn nodig omdat enkel zij die technisch weten (en kunnen implementeren) hoe na een inbraak zichzelf te verbergen, geschikt zijn om het land te verdedigen tegen de NSA en de GCHQ.

Ik ben er van overtuigd dat zij die dit kunnen een redelijk goed moreel compas hebben: Mensen met zo’n inzicht hebben capaciteiten. Zulke mensen hebben daardoor vaak ook een goed doordacht moreel compas. Zolang de overheid haar eigen moreel compas volgt, zijn deze mensen bereid hun kunnen voor de overheid in te zetten.

Meneer de kolonel van het leger moet wel beseffen dat de gemiddelde programmeur eigenlijk gewoon technologie wil doorgronden. Dat die technologie toevallig ook voor bommen gebruikt wordt is niet de schuld van de programmeurs. Dat de kolonel zijn communicatie-technologie vol fouten zit wil niet zeggen dat de programmeurs die deze vinden criminelen zijn. Kolonel meneer zou beter tot Thor bidden dat s’ lands programmeurs er eerder achter komen dan de echte vijand erachter komt.

Maar de wet staat boven de militair. Ze moet gevolgd worden. Ook door de inlichtingendiensten. Het is onze enige garantie op een vrije samenleving: ik wil niet werken of geholpen hebben aan een wereld waarin de burger door technologie vrijheden zoals privacy verliest.

Met vriendelijke groeten,

Philip. Programmeur.