Ik denk nu niet dat het er toe doet dat ik het zeg of niet.
Maar het strategische belang is Avdiivka en niet Bakhmut.
Rusland neemt Bakhmut nog niet in voor een drietal Sun Tzu redenen:
- Het houdt Oekraïne bezig met het sturen van reservetroepen en andere middelen die het daarom niet elders kan inzetten
- Het houdt onze Westerse media als konijnen op een lichtdoos gefocust op dat wat er vooral niet toe doet
- Het maakt het voor het Russische commando mogelijk om Wagner leeg te laten bloeden. Dat is nodig omdat Prigozjin bezig is met zijn reputatie.
Het boek Sun Tzu legt dit thans helder uit: What the ancients called a clever fighter is one who not only wins, but excels in winning with ease. Hence his victories bring him neither reputation for wisdom nor credit for courage.
Wat er strategisch wel toe doet is Avdiivka:
- Het ligt vlak bij een grote hoofdstad van de Donbas, Donetsk
- Meer in het Zuiden, waar duidelijk alle belangen en focus van Rusland liggen in dit conflict
- Het is de start van de Noordflank voor dat Zuiden (want zulke flanken hoeven niet enkel West en Oost gemaakt te worden)
Maar wij Westerlingen zuigen onszelf leeg met onze eigen nonsense propaganda en beterweterigheid. Laten we nog wat naar Ursla haar rethoriek luisteren. Zij zal vast wel wat militaire inzichten hebben. Toch?
We zouden beter wat Sun Tzu lezen en begrijpen. Rusland kijkt meer en meer naar China, toch? Ik denk dat hun militair commando ook de Chinese oorlogsliteratuur goed gelezen heeft.
Ik denk dat ons Westers militair commando dat te weinig gelezen heeft. Of dat het vooral bezig is met zichzelf te verrijken door voor de oorlogindustrie opdrachten te verzilveren. Wat nu trouwens reeds nodig is. Uiteraard. Massaal zelfs.
Gecancelled
Bon, ik kan dus nu gecancelled worden omdat ik iets heb geschreven dat onze eigen strategie in vraag stelt en niet volledig alles wat Rusland doet probeert af te breken. Want dit moet tegenwoordig he. Introspectie gaat er volledig uit. Wij zijn heilig en goed. In alles wat we doen. Ook wanneer dat totale blunders zijn. Want de vijand is slecht. En zo. Want. Ja ja.
Die hele cancel-culture daarrond is trouwens ook een gigantisch strategische blunder van onszelf.
Meer haar op onze EU tanden
Op dit moment pleit ik er voor dat de EU lidstaten militariseren in gedachtegoed: dat we niet meer streven naar Europese vrede maar wel naar een positie waar we actief bereid zijn voor het fysiek uitvechten van een eventueel conflict. Met de daarbij horende militaire uitgaven en ontwikkelingen.
Bijvoorbeeld in Kosovo moeten we Servië duidelijk te maken dat we bereid zijn om ernstig in te grijpen, tot over de grens in hun land, en desnoods ook Belgrado zullen innemen.
Het is waarschijnlijk dat het Rusland’s strategie is om de VS haar militaire capaciteit uit te dunnen door dat conflict op de spits te drijven. Daarom moeten we als EU lidstaten Servië duidelijk maken dat wij dat zullen doen. Niet de VS. Daarom moeten wij daar onze EU soldaten stationeren. Zodat Servië klaar en duidelijk weet dat het tegen de rest van heel de Europese Unie zal vechten en dat dit tot en met de inname van hun hoofdstad zal zijn.
Uiteraard moeten we ook opnieuw al hun leiders die om het even welke oorlogsmisdaad plegen veroordelen in onze rechtbanken. Zonder meer maar ook vooral hun eerste minister en militaire leidinggevenden.
Ik zou het liever anders zien, maar het conflict in Oekraïne dwingt de EU lidstaten er toe om meer haar op hun tanden te hebben en dat haar nu ook echt te gebruiken.