Den NV-A vandaag in De Afspraak (onze eigen dezinformatsiya):
Het kinderrechtenverdrag versus de vrijheid van meningsuiting van de prinses van België. Dat, om de liefde voor het koningshuis van een liberaal, Herman De Croo, te pareren.
Het vrije debat, het is toch iets mooi.
Niet waar?
Like I mentioned a few months ago, here we are again. More things equals more crap on the Internet. Not more utility. No. More crap. It’s only crap. With lower case ‘c’. The crap of the crap programmers of the crap is not worth wasting an expensive capital letter on.
Time to require CE marking for all that crap. Enough is enough.
Het is weer eens crisis. Het is altijd crisis. Deze keer is het crisis omdat ik niet weet welke “C++ met Qt” recruiter eerst te beantwoorden. Zelden was het zo erg als nu.
Ik besloot een paar weken geleden eens even niet op Linked-In te antwoorden. Sindsdien heb ik na een ruime schatting ongeveer tien Belgische recruiters die een Qt/C++ ontwikkelaar zoeken en een veelvoud daarvan in Nederland (onder meer voor het bedrijf waar ik nu voor werk). En euh .. voor Duitsland zou ik een database moeten aanleggen om het te kunnen volgen. England negeer en blokkeer ik al een tijdje.
Toegegeven zijn heel wat recruiters voor hetzelfde bedrijf op zoek. Er moet toch iets lucratief aan zijn opdat er zoveel tegelijk los gaan?
Het probleem van C++ met Qt is volgens mij dat er te weinig zielen het kunnen. Dit houdt de explosie van het gebruik er van meer tegen dan goed is, denk ik. Voornamelijk in embedded en industriële toepassingen loopt het goed. Vandaar misschien dat het nogal druk in Duitsland is? Internet of crap dingen ook wel wat. Maar het zijn toch vooral webapp developers die men daar zoekt. Verbazingwekkend is er ook veel pro-Qt belangstelling van alles wat met mediaplayers te maken heeft?
Wij met C++/Qt ervaring zouden beter wat meer lessen en cursussen geven aan de jongeren. We kunnen deze markt toch niet alleen aan.
Just saying.
Iemand nog ideeën?
Misschien moet er toch eens iets komen om met de project managers te gaan overleggen? Ik heb al eens een soort van gilde voorgesteld he. Eind van het jaar is het altijd hetzelfde. Plots hebben ze zicht op de goedkeuring van één of ander budget van hun CEO. En dan zoeken ze allemaal te samen, liefst voor eergisteren, naar twintig programmeurs. Een beetje zoals wilde beesten.
Eigenlijk is het al niet meer enkel het eind van het jaar, maar valt het meestal met de kwartaalovergangen samen.
Ik dacht eerst een beknopt overzicht te maken, maar waarom post ik niet gewoon de hele zooi?
Waarom blog ik dit? Omdat dit de randen van onze vrijheden raakt. Zijnde het medische geheim. Ik geloof niet dat het schenden van het beroepsgeheim van dokters ons welke terrorist dan ook zal opleveren. Toch gaan we dit moeten afgeven. Ik vraag me af of mensen die echt psychische problemen hebben hier mee gediend zullen zijn?
(lees de E-mail-boom van onder naar boven voor volledige context)
On Wed, 2016-09-07 at 15:04 +0000, FMF Kabinet Info (ACA) wrote:
> Geachte heer,
>
> Het gedeeld beroepsgeheim dat wij willen instellen is een uitzonderingsmaatregel
> op het bestaande beroepsgeheim. Hierdoor zal het mogelijk worden voor
> beroepsgroepen met geheimhoudingsplicht om binnen een bepaalde context
> “geheime informatie” te delen.Worden in jullie voorstel de mensen in die beroepsgroepen opgeleid om de
juist om te gaan met de keuze deze geheime informatie te delen?Welk zullen de criteria zijn?
> Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat de artsen zomaar preventief toegang
> kunnen krijgen tot gerechtelijke informatie of tot de politiedatabanken.En omgekeerd? Zal de politie preventief toegang kunnen krijgen tot
medische dossiers zonder duidelijke voorafgaande goedkeuring en opdracht
van een onderzoeksrechter (die proportionaliteit e.d. toetst)?> Het is wél de bedoeling dat er (op structurele basis) een overleg kan plaatsvinden,
> ook tussen artsen, politie, parket en bestuurlijke overheden, over bijv.
> risicopatiënten, herhaaldelijke incidenten of hotspots en dat er op basis daarvan
> afspraken kunnen worden gemaakt aangaande beveiliging.Tussen artsen wil dus zeggen dat deze geheime informatie gedeeld zal
worden met een relatief grote groepen mensen? M.a.w. zal ze vrij snel gelekt
worden. Want al die mensen hun systemen beveiligen is een onmogelijke
zaak. Dokters hun computersystemen worden al geviseerd door oa.
cybercriminelen en er is al sprake van dat deze gegevens via zwarte
markten internationaal verkocht worden. Zelfs op massale schaal.Moesten jullie dit onbezonnen doen met computerbestanden die her en der
op allerlei netwerken en individuele dokters hun computers komen te
staan, ga je dus over een paar jaar mensen hebben die nooit meer werk
gaan kunnen vinden. Want het is vrijwel zeker dat die gegevens aan HR
bedrijven gaan verkocht worden.Recent nog was er een Belgisch bedrijf dat medische dossiers voor een
Nederlandse firma beheert, gehacked. Daarbij waren tienduizenden geheime
dossiers buitgemaakt.Hoe gaan jullie er voor zorgen dat dit niet gebeurt? Het budget voor
cyberbeveiliging is voorts bitter laag.> Ik ben dus wel van mening dat we de wettelijke beperkingen moeten versoepelen,
Ja, maar wordt de controle er op strenger?
Alleen maar versoepelen zal, maar dit is slechts mijn mening, leiden tot
chaotisch misbruik.> zodat het mogelijk wordt om absoluut noodzakelijke informatie met de
> juiste partners te delen, ook al is deze informatie verkregen in het
> kader van de vertrouwensrelatie van het beroep.Met de juiste partners.
Zal er dan ook naast een comité I en P een comité M komen om de dokters
te controleren? Of zal het sterk onderbemande comité I dit doen?> Dit moet niet alleen in geval van een accute noodsituatie kunnen,
> maar ook om weerkerende problemen of risico’s aan te pakken. De inschatting
> van de opportuniteit om deze informatie te delen binnen dat wettelijk
> kader blijft dan wel bij de houder van de informatie.Dus niet bij een daarvoor opgeleide persoon, zoals een
onderzoeksrechter?> Uw opmerkingen zijn overigens terecht: het criterium “mensen die geweld
> gebruik(t)en” zou veel te vaag zijn om een gedegen risicoanalyse te laten
> voeren.Precies. Dus de inschatting om deze informatie te delen moet dus gemaakt
worden door iemand die hiervoor opgeleid is?> En dit zou trouwens erg stigmatiserend werken en contra-productief ten
> aanzien van de vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt en de bereidheid
> tot behandeling.Dus we zijn het met elkaar eens dat enkel iemand die hiervoor opgeleid
wordt de afweging kan maken? M.a.w. een onderzoeksrechter.Want die persoon kan deze afweging al maken, zolang hij – zij maar overleg
pleegt met de orde der geneesheren.Misschien heb ik de wet inzake bijzondere inlichtingen niet goed
begrepen, natuurlijk …Vriendelijke groet,
Philip
From: FMF Kabinet Info (ACA) <info.kabinet@just.fgov.be> To: philip@codeminded.be <philip@codeminded.be> Subject: RE: Het gedeelde beroepsgeheim tussen artsen en politie Date: Wed, 7 Sep 2016 15:04:15 +0000 (09/07/2016 05:04:15 PM) Geachte heer,
Het gedeeld beroepsgeheim dat wij willen instellen is een uitzonderingsmaatregel op het bestaande beroepsgeheim. Hierdoor zal het mogelijk worden voor beroepsgroepen met geheimhoudingsplicht om binnen een bepaalde context “geheime informatie” te delen.
Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat de artsen zomaar preventief toegang kunnen krijgen tot gerechtelijke informatie of tot de politiedatabanken.
Het is wél de bedoeling dat er (op structurele basis) een overleg kan plaatsvinden, ook tussen artsen, politie, parket en bestuurlijke overheden, over bijv. risicopatiënten, herhaaldelijke incidenten of hotspots en dat er op basis daarvan afspraken kunnen worden gemaakt aangaande beveiliging.
Ik ben dus wel van mening dat we de wettelijke beperkingen moeten versoepelen, zodat het mogelijk wordt om absoluut noodzakelijke informatie met de juiste partners te delen, ook al is deze informatie verkregen in het kader van de vertrouwensrelatie van het beroep. Dit moet niet alleen in geval van een accute noodsituatie kunnen, maar ook om weerkerende problemen of risico’s aan te pakken. De inschatting van de opportuniteit om deze informatie te delen binnen dat wettelijk kader blijft dan wel bij de houder van de informatie.
Uw opmerkingen zijn overigens terecht: het criterium “mensen die geweld gebruik(t)en” zou veel te vaag zijn om een gedegen risicoanalyse te laten voeren.
En dit zou trouwens erg stigmatiserend werken en contra-productief ten aanzien van de vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt en de bereidheid tot behandeling.
Vriendelijke groet,
Voor de Minister,
Trees Van Eykeren
Persoonlijk medewerkster Minister Geens
Kabinet Minister van Justitie| cabinet Ministre de la Justice Koen Geens
Waterloolaan 115
1000 Brussel
Tel +32 2 542 8011www.koengeens.be
—–Oorspronkelijk bericht—–
Van: Philip Van Hoof [mailto:philip@codeminded.be]
Verzonden: Saturday 20 August 2016 7:06 PM
Aan: FMF Kabinet Info (ACA)
Onderwerp: Het gedeelde beroepsgeheim tussen artsen en politieDag Koen,
Wanneer de ruil voor een gedeeld beroeps geheim betekent dat daarvoor de politie in noodsituatie toegang moeten kunnen krijgen tot medische informatie van mensen die geweld gebruiken, vraag ik me af wat het criterium zal zijn voor “mensen die geweld gebruiken”. Aan welke punten zal je als Belgisch burger moeten voldoen teneinde je een mens bent die, geweld gebruikt?
Wat zal met andere woorden de definitie zijn van “geweld gebruiken”, teneinde je een burger wordt die geweld gebruikte in het verleden.
M.a.w. vanaf wanneer ben je lid van de groep, die dokters als ongewenst kunnen beschouwen?
En wat gebeurt er met het dossierdelen van een burger zijn of haar dossier wanneer je berecht en nadien gestraft bent voor “gewelddelicten”, en-maar uw straf uitgezeten is?
Zullen dokters blijvend inzage in dat dossier krijgen? Met andere woorden, zullen deze mensen blijvend en voor altijd gestraft blijven? U weet natuurlijk ook dat heel wat dokters zullen weigeren deze mensen hulp te bieden.
Hoe zal dit zorgen voor de herintegratie van deze mensen? Ik dacht dat onze samenleving er voor stond dat eens veroordeeld, gestraft en eens de straf uitgezeten; je terug geïntegreerd wordt in de samenleving. Maar dat geldt dan niet, of wel, wat betreft medische zorgen?
Hoe zorgt U er met de wetsvoorstellen voor dat mensen die hulp nodig hebben, doordat deze wetten inzage het dossierdelen tussen politie en arts bestaan, niet zullen afzien om bij een expert ter zake hulp te gaan zoeken?
Met andere woorden; wanneer iemand psychische problemen heeft maar nog wel helder genoeg is te beseffen dat psycholoog of psychiater een zekere plicht heeft de psychische problemen aan de politie te melden, denk ik dat die persoon zal afzien van hulp te zoeken. Hoe zal U ervoor zorgen dat uw wetsvoorstellen deze situatie vermijden?
Denkt U voorts veel psychopathische criminelen te vangen met dit nieuwe systeem?
Waarom zouden psychopathische mensen, die doorgaans intelligent zijn, plots aan de dokter hun kwaadaardige gedachten melden? Vooral nu iedereen (dus ook de psychopathische mensen met kwaadaardige gedachten) weet dat de dokter zo goed als verplicht wordt om zulke kwaadaardige gedachten met de politie te delen.
Met vriendelijke groeten,
Philip
Finally took the time to use certificates for codeminded.be and pvanhoof.be. Also the SMTP at mail.codeminded.be should now have a somewhat good TLS situation, too. But of course, whoever needed tell me something very secret … just met with me face to face. Duh.
My colleague in crime introduced me to keybase.io, which indeed looks quite nice and fantastic.
Congratulations to the Let’s encrypt initiative for making it really, really easy.
That certbot couldn’t parse my default-ssl in available-sites. No idea why. But it wasn’t in enabled-sites. After removing that original debian-package file, it all worked fine.
They probably also want to post a checksum of that “wget https://dl.eff.org/certbot-auto” thing there. When downloading and executing things on my server I usually do want to quickly and easily check and double-check it all.
The tool is also not super easy to use for anything that isn’t HTTPS. Especially SMTPS comes to mind.
In the East there is a shark which is larger than all other fish. It changes into a bird whose wings are like clouds filling the sky. When this bird moves across the land, it brings a message from Corporate Headquarters. This message it drops into the midst of the programmers, like a seagull making its mark upon the beach. Then the bird mounts on the wind and, with the blue sky at its back, returns home.
Sometimes people want to do crazy stuff like loading a gigabyte sized plain text file into a Qt view that can handle QAbstractListModel. Like for example a QML ListView. You know, the kind of files you generate with this commando:
base64 /dev/urandom | head -c 100000000 > /tmp/file.txt
But, how do they do it?
FileModel.h
So we will make a custom QAbstractListModel. Its private member fields I will explain later:
#ifndef FILEMODEL_H #define FILEMODEL_H #include <QObject> #include <QVariant> #include <QAbstractListModel> #include <QFile> class FileModel: public QAbstractListModel { Q_OBJECT Q_PROPERTY(QString fileName READ fileName WRITE setFileName NOTIFY fileNameChanged ) public: explicit FileModel( QObject* a_parent = nullptr ); virtual ~FileModel(); int columnCount(const QModelIndex &parent) const; int rowCount( const QModelIndex& parent = QModelIndex() ) const Q_DECL_OVERRIDE; QVariant data( const QModelIndex& index, int role = Qt::DisplayRole ) const Q_DECL_OVERRIDE; QVariant headerData( int section, Qt::Orientation orientation, int role = Qt::DisplayRole ) const Q_DECL_OVERRIDE; void setFileName(const QString &fileName); QString fileName () const { return m_file->fileName(); } signals: void fileNameChanged(); private: QFile *m_file, *m_index; uchar *map_file; uchar *map_index; int m_rowCount; void clear(); }; #endif// FILEMODEL_H
FileModel.cpp
We will basically scan the very big source text file for newline characters. We’ll write the offsets of those to a file suffixed with “.mmap”. We’ll use that new file as a sort of “partition table” for the very big source text file, in the data() function of QAbstractListModel. But instead of sectors and files, it points to newlines.
The reason why the scanner itself isn’t using the mmap’s address space is because apparently reading blocks of 4kb is faster than reading each and every byte from the mmap in search of \n characters. Or at least on my hardware it was.
You should probably do the scanning in small qEventLoop iterations (make sure to use nonblocking reads, then) or in a thread, as your very big source text file can be on a unreliable or slow I/O device. Plus it’s very big, else you wouldn’t be doing this (please promise me to just read the entire text file in memory unless it’s hundreds of megabytes in size: don’t micro optimize your silly homework notepad.exe clone).
Note that this is demo code with a lot of bugs like not checking for \r and god knows what memory leaks and stuff was remaining when it suddenly worked. I leave it to the reader to improve this. An example is that you should check for validity of the “.mmap” file: your very big source text file might have changed since the newline partition table was made.
Knowing that I’ll soon find this all over the place without any of its bugs fixed, here it comes ..
#include "FileModel.h" #include <QDebug> #include <stdio.h> #include <stdlib.h> #include <sys/types.h> #include <sys/stat.h> #include <fcntl.h> #include <pthread.h> #include <unistd.h> FileModel::FileModel( QObject* a_parent ) : QAbstractListModel( a_parent ) , m_file (nullptr) , m_index(nullptr) , m_rowCount ( 0 ) { } FileModel::~FileModel() { clear(); } void FileModel::clear() { if (m_file) { if (m_file->isOpen() && map_file != nullptr) m_file->unmap(map_file); delete m_file; } if (m_index) { if (m_index->isOpen() && map_index != nullptr) m_index->unmap(map_index); delete m_index; } } void FileModel::setFileName(const QString &fileName) { clear(); m_rowCount = 0; m_file = new QFile(fileName); int cur = 0; m_index = new QFile(m_file->fileName() + ".mmap"); if (m_file->open(QIODevice::ReadOnly)) { if (!m_index->exists()) { char rbuffer[4096]; m_index->open(QIODevice::WriteOnly); char nulbuffer[4]; int idxnul = 0; memset( nulbuffer +0, idxnul >> 24 & 0xff, 1 ); memset( nulbuffer +1, idxnul >> 16 & 0xff, 1 ); memset( nulbuffer +2, idxnul >> 8 & 0xff, 1 ); memset( nulbuffer +3, idxnul >> 0 & 0xff, 1 ); m_index->write( nulbuffer, sizeof(quint32)); qDebug() << "Indexing to" << m_index->fileName(); while (!m_file->atEnd()) { int in = m_file->read(rbuffer, 4096); if (in == -1) break; char *newline = (char*) 1; char *last = rbuffer; while (newline != 0) { newline = strchr ( last, '\n'); if (newline != 0) { char buffer[4]; int idx = cur + (newline - rbuffer); memset( buffer +0, idx >> 24 & 0xff, 1 ); memset( buffer +1, idx >> 16 & 0xff, 1 ); memset( buffer +2, idx >> 8 & 0xff, 1 ); memset( buffer +3, idx >> 0 & 0xff, 1 ); m_index->write( buffer, sizeof(quint32)); m_rowCount++; last = newline + 1; } } cur += in; } m_index->close(); m_index->open(QFile::ReadOnly); qDebug() << "done"; } else { m_index->open(QFile::ReadOnly); m_rowCount = m_index->size() / 4; } map_file= m_file->map(0, m_file->size(), QFileDevice::NoOptions); qDebug() << "Done loading " << m_rowCount << " lines"; map_index = m_index->map(0, m_index->size(), QFileDevice::NoOptions); } beginResetModel(); endResetModel(); emit fileNameChanged(); } static quint32 read_uint32 (const quint8 *data) { return data[0] << 24 | data[1] << 16 | data[2] << 8 | data[3]; } int FileModel::rowCount( const QModelIndex& parent ) const { Q_UNUSED( parent ); return m_rowCount; } int FileModel::columnCount(const QModelIndex &parent) const { Q_UNUSED( parent ); return 1; } QVariant FileModel::data( const QModelIndex& index, int role ) const { if( !index.isValid() ) return QVariant(); if (role == Qt::DisplayRole) { QVariant ret; quint32 pos_i = read_uint32(map_index + ( 4 * index.row() ) ); quint32 end_i; if ( index.row() == m_rowCount-1 ) end_i = m_file->size(); else end_i = read_uint32(map_index + ( 4 * (index.row()+1) ) ); uchar *position; position = map_file + pos_i; uchar *end = map_file + end_i; int length = end - position; char *buffer = (char*) alloca(length +1); memset (buffer, 0, length+1); strncpy (buffer, (char*) position, length); ret = QVariant(QString(buffer)); return ret; } return QVariant(); } QVariant FileModel::headerData( int section, Qt::Orientation orientation, int role ) const { Q_UNUSED(section); Q_UNUSED(orientation); if (role != Qt::DisplayRole) return QVariant(); return QString("header"); }
main.cpp
#include <QGuiApplication> #include <QQmlApplicationEngine> #include <QtQml>// qmlRegisterType #include "FileModel.h" int main(int argc, char *argv[]) { QGuiApplication app(argc, argv); qmlRegisterType<FileModel>( "FileModel", 1, 0, "FileModel" ); QQmlApplicationEngine engine; engine.load(QUrl(QStringLiteral("qrc:/main.qml"))); return app.exec(); }
main.qml
import QtQuick 2.3 import QtQuick.Window 2.2 import FileModel 1.0 Window { visible: true FileModel { id: fileModel } ListView { id: list anchors.fill: parent delegate: Text { text: display } MouseArea { anchors.fill: parent onClicked: { list.model = fileModel fileModel.fileName = "/tmp/file.txt" } } } }
profile.pro
TEMPLATE = app
QT += qml quick
CONFIG += c++11
SOURCES += main.cpp \
FileModel.cpp
RESOURCES += qml.qrc
HEADERS += \
FileModel.h
qml.qrc
<RCC> <qresource prefix="/"> <file>main.qml</file> </qresource> </RCC>
Blijkbaar zijn er weer een paar rechercheurs die geloven dat de rechtstaat niet aan hen besteed is; dat ze zoals Judge Dredd aan de slag kunnen met het afluisteren van ziekenhuizen, artsen en hulpverleners zoals psychologen.
Alles is goed om hun parallelle constructies te ondersteunen. De wet zit voor hen niet in de weg. Wie heeft dat nu nodig? Wetten? Pfuh. Daar doet Dredd niet aan mee. Judge Dredd is de wet. Wat is dat nu.
Hadden ze aanwijzing dat de arts mee in het complot zat? Nee dat was er niet. Want waarom is de orde der geneesheren dan niet op de hoogte gebracht? Het was gewoon volstrekt illegaal om dat ziekenhuis af te luisteren.
Ik hoop van harte dat deze rechercheurs een zware gevangenisstraf krijgen en tot slot nooit nog het beroep van rechercheur mogen uitoefenen.
We hebben dat hier niet nodig. Ga maar in Het VK politieagentje spelen. Zolang het nog bestaat. Bende knoeiers.
We zijn goed. We tonen dat door ons respect voor privacy en veiligheid te combineren. Kennis is daar onontbeerlijk voor. Ik pleit voor investeren in techneuten die de twee beheersen.
Onze overheid moet niet alles investeren in miljoenen voor het bestrijden van computervredebreuk; wel ook investeren in betere software.
Belgische bedrijven maken soms software. Ze moeten aangemoedig worden, gestuurd, om het goede te doen.
Ik zou graag van ons centrum cybersecurity zien dat ze bedrijven aanmoedigt om goede en dus veilige software te maken. We moeten ook inzetten op repressie. Maar we moeten net zo veel inzetten op hoge kwaliteit.
Wij denken wel eens dat, ach, wij te klein zijn. Maar dat is niet waar. Als wij beslissen dat hier, in België, de software goed moet zijn: dan creërt dat een markt die zich zal aanpassen aan wat wij willen. Het is zaak standvastig te zijn.
Wanneer wij zeggen dat a – b hier welkom is, of niet, geven we vorm aan technologie.
Ik verwacht niet minder van mijn land. Geef vorm.
Damned, QML is inconsistent! Things have a content, data or children. And apparently they can all mean the same thing. So how do we know if something is a child of something else?
After a failed stackoverflow search I gave up on copy-paste coding and invented the damn thing myself.
function isChild( a_child, a_parent ) { if ( a_parent === null ) { return false } var tmp = ( a_parent.hasOwnProperty("content") ? a_parent.content : ( a_parent.hasOwnProperty("children") ? a_parent.children : a_parent.data ) ) if ( tmp === null || tmp === undefined ) { return false } for (var i = 0; i < tmp.length; ++i) { if ( tmp[i] === a_child ) { return true } else { if ( isChild ( a_child, tmp[i] ) ) { return true } } } return false }
Gewoon, Sien Eggers.
Toeristen, geef alstublieft een extra stukje privacy prijs, zodat we U en uw koopgedrag nog meer en beter kunnen tracken bij Thomas Cook.
We hebben de neiging minder flexibel te zijn als het om onze privacy gaat. Maar we zullen niet anders kunnen dan onze privacy voor een stuk opgeven. Voor onze eigen veiligheid, zodat de overheden kunnen screenen wie op welke vlucht zit. Die evolutie zagen we al na de aanslagen van 11 september 2001 in New York.
Hoe juist helpt het dat Thomas Cook weet wie op welke vlucht zal zitten? De veiligheidsdiensten weten dat trouwens nu al. Hoe helpt dit wanneer iemand lang voor om het even welke identiteitscontrole in de vertrekhal een bom laat afgaan? Hoe heeft dat securitytheater na 9/11 trouwens om het even welke aanslag vermeden? Welke bewijzen zijn er dat het geholpen heeft? Welke bewijzen zijn er dat de in extreme zin toegenomen surveillance helpt?
Dit ruikt sterk naar goedkope politieke recuperatie van een stuk menselijke ellende. Jan Dekeyser, CEO van Thomas Cook België, wil U en uw koopgedrag kunnen tracken. Zodat hij veel geld met uw privacy kan verdienen. Nog meer geld. Hij roept daarvoor op nu dat de mensen bang zijn en bereidwillig hun privacy op te geven. Van timing gesproken.
We moeten nu ook van de CEO van Thomas Cook onze Facebook profielen aan hem en zijn marketing afdeling geven. Dat zegt hij letterlijk in zijn opiniestuk:
Dat kan veranderen. Intussen heeft zowat iedereen een smartphone, een Facebook-profiel of een Twitter-account. Het is dus perfect mogelijk om via persoonlijke communicatie de bezorgdheid van de reizigers weg te nemen en hen rechtstreeks te informeren over hoe hun reis verder zal verlopen.
Waarschijnlijk kan je dus binnenkort geen klant meer zijn bij Thomas Cook tenzij je een Facebook profiel hebt waar hij en zijn bedrijf volledige toegang toe hebben. Zullen we de luchthaven nog wel binnenmogen tenzij hij en zijn bedrijven alles over U weten, zodoende hij U en uw koopgedrag volledig in kaart kan brengen?
Wanneer wordt het nu eindelijk eens duidelijk dat geen enkele hoeveelheid surveillance bovenop wat er nu reeds is, aanslagen zal voorkomen? In tegendeel zal de onnodige verdachtmaking onschuldige burgers net kwaad en wantrouwig tegenover hun overheid maken.
Dus neen, Jan Dekeyser CEO van Thomas Cook België, ik geef niet een extra stukje privacy aan U en uw marketing mensen prijs. Onze veiligheidsdiensten weten nu al perfect wie er op welke vlucht zit. Die databases bestaan al.
Geef de actoren verantwoordelijk voor het doorspelen van informatie naar de juiste diensten en mensen een betere opleiding, verhoog getalmatig manschappen en budgetten en werk met de informatie die er al is. M.a.w. doe als ambtenaar in een veiligheidsfunctie uw job.
Maar een Thomas Cook moet echt niet nog meer van onze privacy weten.
A year or so after my PADI rescue, my diving club has convinced me to wake up about twelve times early in the morning on Saturday, to get me trained to become a PADI master diver.
The jokers in my club told me it’s not so hard as PADI Rescue training. The only hard part is Saturday morning. We’ll see, I wonder. heh.
Oh, and to our security services: well done catching those guys from Molenbeek and Vorst. Good job!
Oh, I got invited to NLGG to talk about Tracker in Utrecht tomorrow.
We leggen in België al behoorlijk wat verantwoordelijkheid over onze bezittingen bij de notaris. Hij maakte de eigendomsakte van uw huis op, over de erfdienstbaarheid van uw grond, uw aandelen en de oprichtingsakte van uw bedrijf. Hij regelt ook de erfenis. Dat loopt hier vrij goed. Het zal wel eens af en toe mislopen, maar niet vaak. Volgens mij is dat omdat de deontologische code van het notariaat in België redelijk streng is. Je wordt ook niet zomaar notaris. De opleiding en examens ervoor blijken vrij moeilijk te zijn.
Allereerst zolang er geen nood is moet men niets doen. Want ik zie niet meteen een echte noodzaak om alle mensen hun elektronica te kunnen kraken. Dat was vroeger niet nodig; vandaag zijn er niet meer of minder gevaarlijke gekken en elektronica voegt maar weinig toe aan hun wapenarsenaal. Dus is dat nu niet nodig.
Maar om den Obama toch wat te helpen met de oprichting van z’n surveillancestaat, waarbij iPhones moeten kunnen gedecrypteerd worden door de overheid, zou ik een systeem of concept waarbij een soort van master key fysiek opgeslagen wordt bij de notaris willen voorstellen (je hebt dus eerst een deftig notariaat nodig, maar dat hebben we al).
De notaris krijgt een deontologische code die er op neerkomt dat hij of zij de proportionaliteit moet onderzoeken wanneer overheidsdiensten een afdruk van die master key opvragen. De afdruk van die key zou zo kunnen voorzien worden dat enkel bepaalde documenten er mee gedecrypteerd kunnen worden, i.p.v. alles.
De burger die zijn eigen keys verliest kan dan tegen een typisch notaristarief een nieuwe key laten maken a.d.h.v. de bij de notaris aanwezige key. Ik zou de overheid dat tarief ook laten betalen. Anders willen de notarissen die bevoegdheid waarschijnlijk niet (en zo’n proportionaliteitsonderzoek vraagt juridische kennis en tijd: de twee kostbaarste dingen in het leven van de notaris).
Ik denk wel dat onze cryptografen zoiets in elkaar kunnen steken.
Ge moet het vooral allemaal niet te moeilijk of complex maken: geen (extra) backdoors in de software of hardware want dan zit overmorgen de overheid van ieder land, en een hele bende criminelen ook, in al onze politici en bedrijfsleiders hun Facebook-doorgeef-luik, ik bedoel hun smartphone en tablets. Het is nu al erg genoeg wat ze er zelf achteloos en publiek op neerkwakken (terwijl velen, zeer naief, denken dat het allemaal privé is wat er in die Cloud rotzooi gebeurt).
Ik heb in Belgische bedrijven al bugs gefiled waarbij een buffer afkomstig van een Angular HTTP POST sessie gewoon met memcpy in een stack buffer van 1024 bytes gekopieerd wordt, met uiteraard strlen op de origin buffer als size_t n parameter. Daar kwam zelfs ruzie van want de geniale programmeur vond dat dat geen bug was, omdat je de admin credentials nodig had om te reproduceren. Het probleem was dat ook zonder in te loggen de buffer tot aan de memcpy kon geraken.
Het is ook geen uitzondering om wanneer je met de strings tool op de binaries op vele routers losgaat, je gewoonweg backdoors en hardcoded passwords krijgt. Je komt programmeurs tegen die dat er gewoon ingestopt hebben. Dat vinden ze normaal. Ruwe anti-security arrogantie. En ze zijn nog trots op hun onprofessionalisme ook.
Deze tijd is dan ook niet de tijd van het Internet Der Dingen, maar wel van Het Internet Der Crap. Gemaakt door prutsers. Zelfs de backdoors zijn prutswerk.
Het is zeer erg gesteld. Ik voel me beschaamd om vele van mijn collega’s en wens mij te distantiëren.
Heb dit geyoutubed gisterenavond toen m’n duikclub was komen vlees op een rooster en gloeiende koolen verbranden. Oh met den Hans Teeuwen en de Theo Maassen zijn we ook aan’t lachen geweest. Na één uur de Geubels vond ik dat we ook eens andere komieken moeten laten zien aan de wereld. Duikers zijn een leutige bende. Een beetje zoals ons, neurdjes. Ik raad alle andere computermannekens aan om ook te gaan duiken. Toffe mensen.
https://www.youtube.com/watch?v=yi1XwrPwz1k
Dit is niet de eerste keer dat ik dit filmpje blog. Maar ik zou graag meer Astronomers willen tegenkomen zodat we misschien effectief die planeet hier kunnen opkopen. En dan een gigantisch ruimteschip maken. Samen! Brand new world order 2.0. Or, shut the fuck up.
Daarnet nog een goed idee besproken met diene dat is blijven crashen. Ik wil hier in Rillaar toch ooit eens een zwembad zetten. Misschien moet ik er ééntje maken in de vorm van een schotel? Dan kunnen de duikers bij mij komen oefenen.
Have you guys stopped debating systemd like a bunch of morons already? Because I’ve been keeping myself away from the debate a bit: the amount of idiot was just too large for my mind.People who know me also know that quite a bit of idiot fits into it.
I remember when I was younger, somewhere in the beginning of the century, that we first debated ORBit-2, then Bonobo, then software foolishly written with it like Evolution, Mono (and the idea of rewriting Evolution in C#. But first we needed a development environment MonoDevelop to write it in – oh the gnomes). XFree86 and then the X.Org fork. Then Scaffolding and Anjuta. Beagle and Tracker (oh the gnomes). Rhythmbox versus Banshee (oh the gnomes). Desktop settings in gconf, then all sorts of gnome services, then having a shared mainloop implementation with Qt.
Then god knows what. Dconf, udev, gio, hal, FS monitoring: a lot of things that were silently but actually often bigger impact changes than systemd is because much much more real code had to be rewritten, not just badly written init.d-scripts. The Linux eco-system has reinvented itself several times without most people having noticed it.
Then finally D-Bus came. And yes, evil Lennart was there too. He was also one of those young guys working on stuff. I think evil evil pulseaudio by that time (thank god Lennart replaced the old utter crap we had with it). You know, working on stuff.
D-Bus’s debate began a bit like systemd’s debate: Everybody had feelings about their own IPC system being better because of this and that (most of which where really bad copies of xmms’s remote control infrastructure). It turned out that KDE got it mostly right with DCOP, so D-Bus copied a lot from it. It also opened a lot of IPC author’s eyes that message based IPC, uniform activation of services, introspection and a uniform way of defining the interface are all goddamned important things. Also other things, like tools for monitoring and debugging plus libraries for all goddamn popular programming environments and most importantly for IPC their mainloops, appeared to be really important. The uniformity between Qt/KDE and Gtk+/GNOME application’s IPC systems was quite a nice thing and a real enabler: suddenly the two worlds’ softwares could talk with each other. Without it, Tracker could not have happened on the N900 and N9. Or how do you think qt/qsparql talks with it?
Nowadays everybody who isn’t insane or has a really, really, really good reason (like awesome latency or something, although kdbus solves that too), and with exception of all Belgian Linux programmers (who for inexplicable reasons all want their own personal IPC – and then endlessly work on bridges to all other Belgian Linux programmer’s IPC systems), won’t write his own IPC system. They’ll just use D-Bus and get it over with (or they initially bridge to D-Bus, and refactor their own code away over time).
But anyway.
The D-Bus debate was among software developers. And sometimes teh morons joined. But they didn’t understand what the heck we where doing. It was easy to just keep the debate mostly technical. Besides, we had some (for them) really difficult to understand stuff to reply like “you have file descriptor passing for that”, “study it and come back”. Those who came back are now all expert D-Bus users (I btw think and/or remember that evil Lennart worked on FD passing in D-Bus).
Good times. Lot’s of debates.
But the systemd debate, not the software, the debate, is only moron.
Recently I’ve seen some people actually looking into it and learning it. And then reporting about what they learned. That’s not really moron of course. But then their blogs get morons in the comments. Morons all over the place.
Why aren’t they on their fantastic *BSD or Devuan or something already?
ps. Lennart, if you read this (I don’t think so): I don’t think you are evil. You’re super nice and fluffy. Thanks for all the fish!
Michel Vandenbosch versus Dirk Draulans: ben ooit zo’n 15 jaar vegetariër geweest om vandaag tevreden te zijn over dit goed voorbereid en mooi gebalanceerd debat. Mijn dank aan de redactie van Terzake.
Ik was het eens met beide heren. Daarom was dit een waardig filosofische discussie: geboortebeperking versus het aan de leeuwen voeden van overbodige dieren plus het nut en de zin van goed gerunde dierenparken. Dat nut is me duidelijk: educatie voor de dwaze mens (z’n kinders, in de hoop dat de opvolging minder dwaas zal zijn)
Hoewel ik het eens was met beide ben ik momenteel zelf meer voor het aan de leeuwen voeden van overbodige dieren dan dat ik voor geboortebeperking van wel of niet bedreigde diersoorten ben. Dat leek me, met groot respect voor Vandenbosch’s, Draulans’ standpunt te zijn. Ethisch snapte ik Vandenbosch ook: is het niet beter om aan geboortebeperking te doen teneinde het leed van een slachting te vermijden?
Ik kies voor het standpunt van Draulans omdat dit het meeste de echte wereld nabootst. Ik vind het ook zeer goed dat het dierenpark de slachting van de giraffe aan de kinderen toonde. Want dit is de werkelijkheid. Onze kinderen moeten de werkelijkheid zien. We moeten met ons verstand de werkelijkheid nabootsen. Geen eufemisme zoals het doden van een giraffe een euthanasie noemen. Laten we onze kinders opvoeden met de werkelijkheid.
It’s a mythical beast that speaks in pornographic subplots and maintains direct communication with your girlfriends every wants and desires so as better to inform you on how to best please her. It has the feet of bonzi buddy, the torso of that man who uses 1 weird trick to perfect his abs, and the arms of the scientists that hate her. Most impressively, Maalwarkstrodon has a skull made from a Viagra, Levitra, Cialis, and Propecia alloy. This beast of malware belches sexy singles from former east-bloc soviet satellite states and is cloaked in the finest fashions from paris and milan, imported directly from Fujian china.
Maalwarkstrodon is incapable of offering any less than the best deals at 80% to 90% off, and will not rest until your 2 million dollar per month work-at-home career comes to fruition and the spoils of all true nigerian royalty are delivered unto those most deserving of a kings riches.
Maalwarkstrodon will also win the malware arms race.
I can take the despair. It’s the hope I can’t stand. ~ Brian Stimpson, Clockwise ‘