Category: condescending

Scrum is (best done) like a soccer team

As a freelancer I saw many companies, many situations and worked with many Project Managers, Product Owners, Scrum Masters and god knows what names the HR department came up with.

What is most important, in my experience, is that the people leading the team try to focus the people in the group on as few common goals as possible during one sprint. The more stories or goals the team has to finish, the more individualism and the fewer things will get done (with done being defined by your definition of done).

Differently put you should try to make your team work like how a soccer team plays. You try to make three, four or five goals per sprint. But you do this as a team.

Example: When a story isn’t finished at the end of the sprint; it’s the team’s fault. Not the fault of the one guy that worked on it. The team has to find a solution. If it’s always the same guy being lazy, that’s not the project’s or the team’s results. You or HR deals with that guy later. Doing so is outside of Scrum’s scope. It’s not for your retrospective discussion. But do sanction the team for not delivering.

Another example is not to put too much stories on the task board and yet to keep stories as small and/or well defined as possible. Too much stories or too large stories will result in every individual picking a different story (or subtask of the larger story) to be responsible for. At the end of the sprint none of these will be really finished. And the developers in the team won’t care about the other features being developed during the sprint. So they will dislike having to review other people’s features. They’ll have difficulty finding a reviewer. They won’t communicate with each other. They’ll become careless and dispassionate.

Your planning caused that. That makes you a bad team player. The coach is part of the team.

Eigenlijk is het wel weer genoeg geweest

Nie? Hoeveel politiek of maatschappelijk relevante blog-artikels heb ik wel niet geschreven de laatste tijd? En dat terwijl mijn zelfingenomen doelstelling is om één of andere jonge programmeur te informeren over al die dingen die ik dan dan maar mee maak.

Enfin. Ik wil nog schrijven over een QObject die in een QSharedPointer zit, veilig naar QML te brengen. En terug. Daar zijn methoden voor. Zonder allerlei onzin zoals hier uitgelegd.

Ik zou ook graag een deftige versie van dit en dit neerschrijven. Het zit nu best wel goed in elkaar bij de nieuwe software van Heidenhain. Hun editor zal belachelijk goed worden. Maar ik moet de Chris Loos van Materialise teleurstellen dat ik het van Walter Scheepens nu niet open source mag maken.

Ik, het varkske, moet braaf wachten op wat er komen zal.

Onlife, Hoe de digitale wereld je leven bepaalt

Moraal filosofe Katleen Gabriels presenteerde gisteren haar boek ‘Onlife, Hoe de digitale wereld je leven bepaalt’. Ik ben dus maar eens gaan kijken. Ik was onder de indruk.

Haar uiteenzetting was gebalanceerd; ze klonk geïnformeerd. Het debat met oa. Sven Gatz, Pedro De Bruyckere en Karel Verhoeven was eigenlijk ook wel cava. Ik ben dus erg benieuwd naar het boek.

Na een Spinoza-kenner hebben we dus nu ook een moraal filosofe die zich met oa. Internet of Things dingen zal gaan bezig houden. Ik vind het dus wel goed dat de filosofie van’t land zich eindelijk eens komt moeien. De consument gelooft ons, techneuten, toch niet dat al die rommel die ze gekocht hebben dikke rotzooi is. Dus misschien dat ze wat gaan luisteren naar s’lands filosofen? Ik denk het niet. Maar slechter zal de situatie er ook niet van worden, hé?

Enfin. Medeneurdjes contacteer die Katleen en vertel over wat je zoal hebt meegemaakt wat onethisch is. Wie weet verwerkt ze je verhaal in een uiteenzetting of volgend boek? Je kan dat nooit weten he. Je moest trouwens toch eens van die zolder afkomen.

De afspraak

Den NV-A vandaag in De Afspraak (onze eigen dezinformatsiya):

Het kinderrechtenverdrag versus de vrijheid van meningsuiting van de prinses van België. Dat, om de liefde voor het koningshuis van een liberaal, Herman De Croo, te pareren.

Het vrije debat, het is toch iets mooi.

Niet waar?

The Internet of crap – The Ioc. Now In Store!

Like I mentioned a few months ago, here we are again. More things equals more crap on the Internet. Not more utility. No. More crap. It’s only crap. With lower case ‘c’. The crap of the crap programmers of the crap is not worth wasting an expensive capital letter on.

Time to require CE marking for all that crap. Enough is enough.

Luxe crisis in Qt land

Het is weer eens crisis. Het is altijd crisis. Deze keer is het crisis omdat ik niet weet welke “C++ met Qt” recruiter eerst te beantwoorden. Zelden was het zo erg als nu.

Ik besloot een paar weken geleden eens even niet op Linked-In te antwoorden. Sindsdien heb ik na een ruime schatting ongeveer tien Belgische recruiters die een Qt/C++ ontwikkelaar zoeken en een veelvoud daarvan in Nederland (onder meer voor het bedrijf waar ik nu voor werk). En euh .. voor Duitsland zou ik een database moeten aanleggen om het te kunnen volgen. England negeer en blokkeer ik al een tijdje.

Toegegeven zijn heel wat recruiters voor hetzelfde bedrijf op zoek. Er moet toch iets lucratief aan zijn opdat er zoveel tegelijk los gaan?

Het probleem van C++ met Qt is volgens mij dat er te weinig zielen het kunnen. Dit houdt de explosie van het gebruik er van meer tegen dan goed is, denk ik. Voornamelijk in embedded en industriële toepassingen loopt het goed. Vandaar misschien dat het nogal druk in Duitsland is? Internet of crap dingen ook wel wat. Maar het zijn toch vooral webapp developers die men daar zoekt. Verbazingwekkend is er ook veel pro-Qt belangstelling van alles wat met mediaplayers te maken heeft?

Wij met C++/Qt ervaring zouden beter wat meer lessen en cursussen geven aan de jongeren. We kunnen deze markt toch niet alleen aan.

Just saying.

Iemand nog ideeën?

Misschien moet er toch eens iets komen om met de project managers te gaan overleggen? Ik heb al eens een soort van gilde voorgesteld he. Eind van het jaar is het altijd hetzelfde. Plots hebben ze zicht op de goedkeuring van één of ander budget van hun CEO. En dan zoeken ze allemaal te samen, liefst voor eergisteren, naar twintig programmeurs. Een beetje zoals wilde beesten.

Eigenlijk is het al niet meer enkel het eind van het jaar, maar valt het meestal met de kwartaalovergangen samen.

Het gedeelde beroepsgeheim tussen artsen en politie

Ik dacht eerst een beknopt overzicht te maken, maar waarom post ik niet gewoon de hele zooi?

Waarom blog ik dit? Omdat dit de randen van onze vrijheden raakt. Zijnde het medische geheim. Ik geloof niet dat het schenden van het beroepsgeheim van dokters ons welke terrorist dan ook zal opleveren. Toch gaan we dit moeten afgeven. Ik vraag me af of mensen die echt psychische problemen hebben hier mee gediend zullen zijn?

(lees de E-mail-boom van onder naar boven voor volledige context)

On Wed, 2016-09-07 at 15:04 +0000, FMF Kabinet Info (ACA) wrote:
> Geachte heer,
> 
> Het gedeeld beroepsgeheim dat wij willen instellen is een uitzonderingsmaatregel
> op het bestaande beroepsgeheim. Hierdoor zal het mogelijk worden voor
> beroepsgroepen met geheimhoudingsplicht om binnen een bepaalde context
> “geheime informatie” te delen.

Worden in jullie voorstel de mensen in die beroepsgroepen opgeleid om de
juist om te gaan met de keuze deze geheime informatie te delen?

Welk zullen de criteria zijn?

> Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat de artsen zomaar preventief toegang
> kunnen krijgen tot gerechtelijke informatie of tot de politiedatabanken.

En omgekeerd? Zal de politie preventief toegang kunnen krijgen tot
medische dossiers zonder duidelijke voorafgaande goedkeuring en opdracht
van een onderzoeksrechter (die proportionaliteit e.d. toetst)?

> Het is wél de bedoeling dat er (op structurele basis) een overleg kan plaatsvinden,
> ook tussen artsen, politie, parket en bestuurlijke overheden, over bijv.
> risicopatiënten, herhaaldelijke incidenten of hotspots en dat er op basis daarvan
> afspraken kunnen worden gemaakt aangaande beveiliging.

Tussen artsen wil dus zeggen dat deze geheime informatie gedeeld zal
worden met een relatief grote groepen mensen? M.a.w. zal ze vrij snel gelekt
worden. Want al die mensen hun systemen beveiligen is een onmogelijke
zaak. Dokters hun computersystemen worden al geviseerd door oa.
cybercriminelen en er is al sprake van dat deze gegevens via zwarte
markten internationaal verkocht worden. Zelfs op massale schaal.

Moesten jullie dit onbezonnen doen met computerbestanden die her en der
op allerlei netwerken en individuele dokters hun computers komen te
staan, ga je dus over een paar jaar mensen hebben die nooit meer werk
gaan kunnen vinden. Want het is vrijwel zeker dat die gegevens aan HR
bedrijven gaan verkocht worden.

Recent nog was er een Belgisch bedrijf dat medische dossiers voor een
Nederlandse firma beheert, gehacked. Daarbij waren tienduizenden geheime
dossiers buitgemaakt.

Hoe gaan jullie er voor zorgen dat dit niet gebeurt? Het budget voor
cyberbeveiliging is voorts bitter laag.

> Ik ben dus wel van mening dat we de wettelijke beperkingen moeten versoepelen,

Ja, maar wordt de controle er op strenger?

Alleen maar versoepelen zal, maar dit is slechts mijn mening, leiden tot
chaotisch misbruik.

> zodat het mogelijk wordt om absoluut noodzakelijke informatie met de
> juiste partners te delen, ook al is deze informatie verkregen in het
> kader van de vertrouwensrelatie van het beroep.

Met de juiste partners.

Zal er dan ook naast een comité I en P een comité M komen om de dokters
te controleren? Of zal het sterk onderbemande comité I dit doen?

> Dit moet niet alleen in geval van een accute noodsituatie kunnen,
> maar ook om weerkerende problemen of risico’s aan te pakken. De inschatting
> van de opportuniteit om deze informatie te delen binnen dat wettelijk
> kader blijft dan wel bij de houder van de informatie.

Dus niet bij een daarvoor opgeleide persoon, zoals een
onderzoeksrechter?

> Uw opmerkingen zijn overigens terecht: het criterium “mensen die geweld
> gebruik(t)en” zou veel te vaag zijn om een gedegen risicoanalyse te laten
> voeren.

Precies. Dus de inschatting om deze informatie te delen moet dus gemaakt
worden door iemand die hiervoor opgeleid is?

> En dit zou trouwens erg stigmatiserend werken en contra-productief ten
> aanzien van de vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt en de bereidheid
> tot behandeling.

Dus we zijn het met elkaar eens dat enkel iemand die hiervoor opgeleid
wordt de afweging kan maken? M.a.w. een onderzoeksrechter.

Want die persoon kan deze afweging al maken, zolang hij – zij maar overleg
pleegt met de orde der geneesheren.

Misschien heb ik de wet inzake bijzondere inlichtingen niet goed
begrepen, natuurlijk …

Vriendelijke groet,

Philip

From: FMF Kabinet Info (ACA) <info.kabinet@just.fgov.be>
To: philip@codeminded.be <philip@codeminded.be>
Subject: RE: Het gedeelde beroepsgeheim tussen artsen en politie
Date: Wed, 7 Sep 2016 15:04:15 +0000 (09/07/2016 05:04:15 PM)

Geachte heer,

Het gedeeld beroepsgeheim dat wij willen instellen is een uitzonderingsmaatregel op het bestaande beroepsgeheim. Hierdoor zal het mogelijk worden voor beroepsgroepen met geheimhoudingsplicht om binnen een bepaalde context “geheime informatie” te delen.

Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat de artsen zomaar preventief toegang kunnen krijgen tot gerechtelijke informatie of tot de politiedatabanken.

Het is wél de bedoeling dat er (op structurele basis) een overleg kan plaatsvinden, ook tussen artsen, politie, parket en bestuurlijke overheden, over bijv. risicopatiënten, herhaaldelijke incidenten of hotspots en dat er op basis daarvan afspraken kunnen worden gemaakt aangaande beveiliging.

Ik ben dus wel van mening dat we de wettelijke beperkingen moeten versoepelen, zodat het mogelijk wordt om absoluut noodzakelijke informatie met de juiste partners te delen, ook al is deze informatie verkregen in het kader van de vertrouwensrelatie van het beroep. Dit moet niet alleen in geval van een accute noodsituatie kunnen, maar ook om weerkerende problemen of risico’s aan te pakken. De inschatting van de opportuniteit om deze informatie te delen binnen dat wettelijk kader blijft dan wel bij de houder van de informatie.

Uw opmerkingen zijn overigens terecht: het criterium “mensen die geweld gebruik(t)en” zou veel te vaag zijn om een gedegen risicoanalyse te laten voeren.

En dit zou trouwens erg stigmatiserend werken en contra-productief ten aanzien van de vertrouwensrelatie tussen arts en patiënt en de bereidheid tot behandeling.

Vriendelijke groet,

Voor de Minister,

Trees Van Eykeren

Persoonlijk medewerkster Minister Geens

Kabinet Minister van Justitie| cabinet Ministre de la Justice Koen Geens
Waterloolaan 115
1000 Brussel
Tel +32 2 542 8011

www.koengeens.be

—–Oorspronkelijk bericht—–
Van: Philip Van Hoof [mailto:philip@codeminded.be]
Verzonden: Saturday 20 August 2016 7:06 PM
Aan: FMF Kabinet Info (ACA)
Onderwerp: Het gedeelde beroepsgeheim tussen artsen en politie

Dag Koen,

Wanneer de ruil voor een gedeeld beroeps geheim betekent dat daarvoor de politie in noodsituatie toegang moeten kunnen krijgen tot medische informatie van mensen die geweld gebruiken, vraag ik me af wat het criterium zal zijn voor “mensen die geweld gebruiken”. Aan welke punten zal je als Belgisch burger moeten voldoen teneinde je een mens bent die, geweld gebruikt?

Wat zal met andere woorden de definitie zijn van “geweld gebruiken”, teneinde je een burger wordt die geweld gebruikte in het verleden.

M.a.w. vanaf wanneer ben je lid van de groep, die dokters als ongewenst kunnen beschouwen?

En wat gebeurt er met het dossierdelen van een burger zijn of haar dossier wanneer je berecht en nadien gestraft bent voor “gewelddelicten”, en-maar uw straf uitgezeten is?

Zullen dokters blijvend inzage in dat dossier krijgen? Met andere woorden, zullen deze mensen blijvend en voor altijd gestraft blijven? U weet natuurlijk ook dat heel wat dokters zullen weigeren deze mensen hulp te bieden.

Hoe zal dit zorgen voor de herintegratie van deze mensen? Ik dacht dat onze samenleving er voor stond dat eens veroordeeld, gestraft en eens de straf uitgezeten; je terug geïntegreerd wordt in de samenleving. Maar dat geldt dan niet, of wel, wat betreft medische zorgen?

Hoe zorgt U er met de wetsvoorstellen voor dat mensen die hulp nodig hebben, doordat deze wetten inzage het dossierdelen tussen politie en arts bestaan, niet zullen afzien om bij een expert ter zake hulp te gaan zoeken?

Met andere woorden; wanneer iemand psychische problemen heeft maar nog wel helder genoeg is te beseffen dat psycholoog of psychiater een zekere plicht heeft de psychische problemen aan de politie te melden, denk ik dat die persoon zal afzien van hulp te zoeken. Hoe zal U ervoor zorgen dat uw wetsvoorstellen deze situatie vermijden?

Denkt U voorts veel psychopathische criminelen te vangen met dit nieuwe systeem?

Waarom zouden psychopathische mensen, die doorgaans intelligent zijn, plots aan de dokter hun kwaadaardige gedachten melden? Vooral nu iedereen (dus ook de psychopathische mensen met kwaadaardige gedachten) weet dat de dokter zo goed als verplicht wordt om zulke kwaadaardige gedachten met de politie te delen.

Met vriendelijke groeten,

Philip

 

Finally took the time to get certificates

Finally took the time to use certificates for codeminded.be and pvanhoof.be. Also the SMTP at mail.codeminded.be should now have a somewhat good TLS situation, too. But of course, whoever needed tell me something very secret … just met with me face to face. Duh.

My colleague in crime introduced me to keybase.io, which indeed looks quite nice and fantastic.

Congratulations to the Let’s encrypt initiative for making it really, really easy.

That certbot couldn’t parse my default-ssl in available-sites. No idea why. But it wasn’t in enabled-sites. After removing that original debian-package file, it all worked fine.

They probably also want to post a checksum of that “wget https://dl.eff.org/certbot-auto” thing there. When downloading and executing things on my server I usually do want to quickly and easily check and double-check it all.

The tool is also not super easy to use for anything that isn’t HTTPS. Especially SMTPS comes to mind.

The clouds

In the East there is a shark which is larger than all other fish. It changes into a bird whose wings are like clouds filling the sky. When this bird moves across the land, it brings a message from Corporate Headquarters. This message it drops into the midst of the programmers, like a seagull making its mark upon the beach. Then the bird mounts on the wind and, with the blue sky at its back, returns home.

Loading truly truly huge text files with a QAbstractListModel

Sometimes people want to do crazy stuff like loading a gigabyte sized plain text file into a Qt view that can handle QAbstractListModel. Like for example a QML ListView. You know, the kind of files you generate with this commando:

base64 /dev/urandom | head -c 100000000 > /tmp/file.txt

But, how do they do it?

FileModel.h

So we will make a custom QAbstractListModel. Its private member fields I will explain later:

#ifndef FILEMODEL_H
#define FILEMODEL_H

#include <QObject>
#include <QVariant>
#include <QAbstractListModel>
#include <QFile>

class FileModel: public QAbstractListModel {
    Q_OBJECT

    Q_PROPERTY(QString fileName READ fileName WRITE setFileName NOTIFY fileNameChanged )
public:
    explicit FileModel( QObject* a_parent = nullptr );
    virtual ~FileModel();

    int columnCount(const QModelIndex &parent) const;
    int rowCount( const QModelIndex& parent =  QModelIndex() ) const Q_DECL_OVERRIDE;
    QVariant data( const QModelIndex& index, int role = Qt::DisplayRole ) const  Q_DECL_OVERRIDE;
    QVariant headerData( int section, Qt::Orientation orientation,
                         int role = Qt::DisplayRole ) const  Q_DECL_OVERRIDE;
    void setFileName(const QString &fileName);
    QString fileName () const
        { return m_file->fileName(); }
signals:
    void fileNameChanged();
private:
    QFile *m_file, *m_index;
    uchar *map_file;
    uchar *map_index;
    int m_rowCount;
    void clear();
};

#endif// FILEMODEL_H

FileModel.cpp

We will basically scan the very big source text file for newline characters. We’ll write the offsets of those to a file suffixed with “.mmap”. We’ll use that new file as a sort of “partition table” for the very big source text file, in the data() function of QAbstractListModel. But instead of sectors and files, it points to newlines.

The reason why the scanner itself isn’t using the mmap’s address space is because apparently reading blocks of 4kb is faster than reading each and every byte from the mmap in search of \n characters. Or at least on my hardware it was.

You should probably do the scanning in small qEventLoop iterations (make sure to use nonblocking reads, then) or in a thread, as your very big source text file can be on a unreliable or slow I/O device. Plus it’s very big, else you wouldn’t be doing this (please promise me to just read the entire text file in memory unless it’s hundreds of megabytes in size: don’t micro optimize your silly homework notepad.exe clone).

Note that this is demo code with a lot of bugs like not checking for \r and god knows what memory leaks and stuff was remaining when it suddenly worked. I leave it to the reader to improve this. An example is that you should check for validity of the “.mmap” file: your very big source text file might have changed since the newline partition table was made.

Knowing that I’ll soon find this all over the place without any of its bugs fixed, here it comes ..

#include "FileModel.h"

#include <QDebug>

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <sys/types.h>
#include <sys/stat.h>
#include <fcntl.h>
#include <pthread.h>
#include <unistd.h>

FileModel::FileModel( QObject* a_parent )
    : QAbstractListModel( a_parent )
    , m_file (nullptr)
    , m_index(nullptr)
    , m_rowCount ( 0 ) { }

FileModel::~FileModel() { clear(); }

void FileModel::clear()
{
    if (m_file) {
        if (m_file->isOpen() && map_file != nullptr)
            m_file->unmap(map_file);
        delete m_file;
    }
    if (m_index) {
        if (m_index->isOpen() && map_index != nullptr)
            m_index->unmap(map_index);
        delete m_index;
    }
}

void FileModel::setFileName(const QString &fileName)
{
   clear();
   m_rowCount = 0;
   m_file = new QFile(fileName);
   int cur = 0;
   m_index = new QFile(m_file->fileName() + ".mmap");
   if (m_file->open(QIODevice::ReadOnly)) {
       if (!m_index->exists()) {
           char rbuffer[4096];
           m_index->open(QIODevice::WriteOnly);
           char nulbuffer[4];
           int idxnul = 0;
           memset( nulbuffer +0, idxnul >> 24 & 0xff, 1 );
           memset( nulbuffer +1, idxnul >> 16 & 0xff, 1 );
           memset( nulbuffer +2, idxnul >>  8 & 0xff, 1 );
           memset( nulbuffer +3, idxnul >>  0 & 0xff, 1 );
           m_index->write( nulbuffer, sizeof(quint32));
           qDebug() << "Indexing to" << m_index->fileName();
           while (!m_file->atEnd()) {
               int in = m_file->read(rbuffer, 4096);
               if (in == -1)
                   break;
               char *newline = (char*) 1;
               char *last = rbuffer;
               while (newline != 0) {
                   newline = strchr ( last, '\n');
                   if (newline != 0) {
                     char buffer[4];
                     int idx = cur + (newline - rbuffer);
                     memset( buffer +0, idx >> 24 & 0xff, 1 );
                     memset( buffer +1, idx >> 16 & 0xff, 1 );
                     memset( buffer +2, idx >>  8 & 0xff, 1 );
                     memset( buffer +3, idx >>  0 & 0xff, 1 );
                     m_index->write( buffer, sizeof(quint32));
                     m_rowCount++;
                     last = newline + 1;
                  }
               }
               cur += in;
           }
           m_index->close();
           m_index->open(QFile::ReadOnly);
           qDebug() << "done";
       } else {
           m_index->open(QFile::ReadOnly);
           m_rowCount = m_index->size() / 4;
       }
       map_file= m_file->map(0, m_file->size(), QFileDevice::NoOptions);
       qDebug() << "Done loading " << m_rowCount << " lines";
       map_index = m_index->map(0, m_index->size(), QFileDevice::NoOptions);
   }
   beginResetModel();
   endResetModel();
   emit fileNameChanged();
}

static quint32
read_uint32 (const quint8 *data)
{
    return data[0] << 24 |
           data[1] << 16 |
           data[2] << 8 |
           data[3];
}

int FileModel::rowCount( const QModelIndex& parent ) const
{
    Q_UNUSED( parent );
    return m_rowCount;
}

int FileModel::columnCount(const QModelIndex &parent) const
{
    Q_UNUSED( parent );
    return 1;
}

QVariant FileModel::data( const QModelIndex& index, int role ) const
{
    if( !index.isValid() )
        return QVariant();
    if (role == Qt::DisplayRole) {
        QVariant ret;
        quint32 pos_i = read_uint32(map_index + ( 4 * index.row() ) );
        quint32 end_i;
        if ( index.row() == m_rowCount-1 )
            end_i = m_file->size();
        else
            end_i = read_uint32(map_index + ( 4 * (index.row()+1) ) );
        uchar *position;
        position = map_file +  pos_i;
        uchar *end = map_file + end_i;
        int length = end - position;
        char *buffer = (char*) alloca(length +1);
        memset (buffer, 0, length+1);
        strncpy (buffer, (char*) position, length);
        ret = QVariant(QString(buffer));
        return ret;
    }
    return QVariant();
}

QVariant FileModel::headerData( int section, Qt::Orientation orientation, int role ) const
{
    Q_UNUSED(section);
    Q_UNUSED(orientation);
    if (role != Qt::DisplayRole)
           return QVariant();
    return QString("header");
}

main.cpp

#include <QGuiApplication>
#include <QQmlApplicationEngine>
#include <QtQml>// qmlRegisterType

#include "FileModel.h"

int main(int argc, char *argv[])
{
    QGuiApplication app(argc, argv);
    qmlRegisterType<FileModel>( "FileModel", 1, 0, "FileModel" );
    QQmlApplicationEngine engine;
    engine.load(QUrl(QStringLiteral("qrc:/main.qml")));
    return app.exec();
}

main.qml

import QtQuick 2.3
import QtQuick.Window 2.2
import FileModel 1.0

Window {
    visible: true

    FileModel { id: fileModel }
    ListView {
        id: list
        anchors.fill: parent
        delegate: Text { text: display }
        MouseArea {
            anchors.fill: parent
            onClicked: {
                list.model = fileModel
                fileModel.fileName = "/tmp/file.txt"
            }
        }
    }
}

profile.pro

TEMPLATE = app
QT += qml quick
CONFIG += c++11
SOURCES += main.cpp \
    FileModel.cpp
RESOURCES += qml.qrc
HEADERS += \
    FileModel.h

qml.qrc

<RCC>
    <qresource prefix="/">
        <file>main.qml</file>
    </qresource>
</RCC>

Judges Dredd in het land gesignaleerd

Blijkbaar zijn er weer een paar rechercheurs die geloven dat de rechtstaat niet aan hen besteed is; dat ze zoals Judge Dredd aan de slag kunnen met het afluisteren van ziekenhuizen, artsen en hulpverleners zoals psychologen.

Alles is goed om hun parallelle constructies te ondersteunen. De wet zit voor hen niet in de weg. Wie heeft dat nu nodig? Wetten? Pfuh. Daar doet Dredd niet aan mee. Judge Dredd is de wet. Wat is dat nu.

Hadden ze aanwijzing dat de arts mee in het complot zat? Nee dat was er niet. Want waarom is de orde der geneesheren dan niet op de hoogte gebracht? Het was gewoon volstrekt illegaal om dat ziekenhuis af te luisteren.

Ik hoop van harte dat deze rechercheurs een zware gevangenisstraf krijgen en tot slot nooit nog het beroep van rechercheur mogen uitoefenen.

We hebben dat hier niet nodig. Ga maar in Het VK politieagentje spelen. Zolang het nog bestaat. Bende knoeiers.

Little Britain

Little Britain is an amalgamation of the terms ‘Little England‘ and ‘Great Britain’, and is also the name of a Victorian neighbourhood and a modern street in London. Says Wikipedia. It’s also what I think will remain of Great Britain in a few years. Maybe defacto already in a few days or weeks. But okay.

This is not a big problem. More serious problems are geopolitical. I do think Russia will gain from not having England (in the end not Great Britain, but just England) in the European Union: it’ll make the UK’s (or England’s) voice in NATO sound less part of one block. To remain significant will the EU block have to find a new way.

I propose to form a European military. Initially make NATO part of it. The idea would be that each country in Western Europe can join this military alliance based on negotiated contribution criteria. Let’s learn from our mistakes and allow countries to leave and be kicked out: Especially if a country doesn’t contribute enough to the alliance, it should be kicked out (temporarily).

That allows for England or Little Britain to keep its geopolitical relevance, yet allows for the EU member states to exchange economy-currency into military-currency and vice versa. Let’s show some European teeth. But let’s also remain calm and intelligent.

Meanwhile we can slow down NATO becoming a geopolitical playball against Russia. This Cold-War 2.0 nonsense isn’t benefiting world peace. Keeping the world of humans in as much peace as possible should nowadays be NATO’s only goal. I hope there is still some time before any big war starts, to stop it from happening at all. We have so much technology, happiness and growth to give to the world of humans. Let us not waste it in a big stupid worldwide conflict.

 

 

Experimentieel artikeltje over economie

Een consument kan zijn geld maar één keer uitgeven. Maar men geeft het wel uit onderheving aan inflatie. Dit wil zeggen dat wanneer we een goed kochten in juni 2006, bv. een auto, dat het uitgegeven geld, volgens de EUCPI2005 index, zo’n 17,95% goedkoper is in 2016. Louter op basis van inflatie. Dit was zo tijdens een decennium met jaren van quasi deflatie (= ongezien). Toch halen we bijna 18% waardevermindering op tien jaar.

Wat gebeurt er economisch wanneer de consument betaalt met privacy? Men zal in de toekomst immers een deel van de auto betalen d.m.v. privacy op te geven: de prijs van die wagen zal dalen precies omdat allerlei organizaties zich gaan bezig houden met locatiedata van de consument (en weet ik veel wat nog allemaal). De consument betaalt dat deel met wat ik privacy-currency zal noemen.

Mijn eigen inzicht is dat een privacy-currency weliswaar meervoudig uitgegeven wordt; oude gegevens worden steeds minder waard. Maar diensten die met privacy-currency werken hebben vaak een langdurige stroom bij haar consument bemachtigd. Daarmee bedoel ik dat het over een sensor gaat (een smartphone met pervasieve app, een thermostaat die jaren aan de muur hangt, een digicorder die dankzij monopolie jaren lang TV-kijkgewoontes vastlegt) die niet éénmalig maar wel steeds weer dezelfde consumentenprivacy “verkoopt” aan het bedrijf.

Zo’n sensor kan slechts enkelmalig geïnstalleerd worden. Want de markt zorgt ervoor dat een privacygegeven zo goedkoop mogelijk geëxtraheerd wordt. Vijf keer vastleggen wat de TV-kijkgewoontes van een consument zijn, heeft in de markt geen nut: de markt zal de efficiëntste verkiezen. Die zal het aan de anderen verkopen.

Dit wil voor mij zeggen dat privacy-currency in inflatie zal gaan. De currency wordt steeds minder waard. De installatie van een sensor heeft nu een zekere prijs (je moet je dwaze product aan de man brengen), maar zal in de toekomst steeds minder opbrengen.

Voorts kost het voor de consument steeds meer om zijn of haar privacy op te geven: men verliest opties bij verzekeringen, men verliest werkgelegenheid, men verliest vriendschappen en zal gepest of aangesproken worden. Typisch zijn oudere mensen dan ook meer gesteld op hun privacy. Ze verkopen hun privacy steeds duurder. Hun ongeletterdheid in technologie ontwijkt dit nog even; maar iedereen weet dat dat van korte duur is.

Dit geeft dat er twee vectoren zijn die de privacy-currency in inflatie doet gaan: de markt maakt een sensor minder veel waard uit efficiëntieoverweging, en de consument maakt een sensor minder wenselijk door een kleine maar niet onbestaande vergroting van kennis in technologie (en haar kwalen).

Bedrijven die hun waarde in de vermeerdering van privacy-currency leggen, zullen op middellange termijn failliet gaan. Want zelfs geld is een betere focus. De financiële sector heeft het traditioneel dan ook goed.

Geef vorm

We zijn goed. We tonen dat door ons respect voor privacy en veiligheid te combineren. Kennis is daar onontbeerlijk voor. Ik pleit voor investeren in techneuten die de twee beheersen.

Onze overheid moet niet alles investeren in miljoenen voor het bestrijden van computervredebreuk; wel ook investeren in betere software.

Belgische bedrijven maken soms software. Ze moeten aangemoedig worden, gestuurd, om het goede te doen.

Ik zou graag van ons centrum cybersecurity zien dat ze bedrijven aanmoedigt om goede en dus veilige software te maken. We moeten ook inzetten op repressie. Maar we moeten net zo veel inzetten op hoge kwaliteit.

Wij denken wel eens dat, ach, wij te klein zijn. Maar dat is niet waar. Als wij beslissen dat hier, in België, de software goed moet zijn: dan creërt dat een markt die zich zal aanpassen aan wat wij willen. Het is zaak standvastig te zijn.

Wanneer wij zeggen dat a – b hier welkom is, of niet, geven we vorm aan technologie.

Ik verwacht niet minder van mijn land. Geef vorm.

Item isChild of another Item in QML

Damned, QML is inconsistent! Things have a content, data or children. And apparently they can all mean the same thing. So how do we know if something is a child of something else?

After a failed stackoverflow search I gave up on copy-paste coding and invented the damn thing myself.

function isChild( a_child, a_parent ) {
	if ( a_parent === null ) {
		return false
	}

	var tmp = ( a_parent.hasOwnProperty("content") ? a_parent.content
		: ( a_parent.hasOwnProperty("children") ? a_parent.children : a_parent.data ) )

	if ( tmp === null || tmp === undefined ) {
		return false
	}

	for (var i = 0; i < tmp.length; ++i) {

		if ( tmp[i] === a_child ) {
			return true
		} else {
			if ( isChild ( a_child, tmp[i] ) ) {
				return true
			}
		}
	}
	return false
}

Visitor for Klartext

Felt good about explaining my work last time. For no reason. I guess I’m happy, or I no longer feel PGO’s pressure or something. Having to be politically correct all the times, sucks. Making technically and architecturally good solutions is what drives me.

Today I explained the visitor pattern. We want to parse Klartext in such a way that we can present its structure in a editing component. It’s the same component for which I utilized a LRU last week. We want to visualize significant lines like tool changes, but also make cycles foldable like SciTe does with source code and a whole lot of other stuff that I can’t tell you because of teh secretz. Meanwile these files are, especially when generated using cad-cam software, amazingly huge.

Today I had some success with explaining visitor using the Louvre as that what is “visitable” (the AST) and a Japanese guy who wants to collect state (photos) as a visitor of fine arts. Hoping my good-taste solutions (not my words, it’s how Matthias Hasselmann describes my work at Nokia) will once again yield a certain amount of success.

ps. I made sure that all the politically correcting categories are added to this post. So if you’d have filtered away the condescending and controversial posts from my blog, you could have protected yourself from being in total shock now (because I used the sexually tinted word “sucks”, earlier). Guess you didn’t. Those categories have been in place on my blog’s infrastructure since many years. They are like the Körperwelten (Bodyworlds) exhibitions; you don’t have to visit them.

Foempe mensen

Gewoon, Sien Eggers.

RE: Toeristen, geef alstublieft een extra stukje privacy prijs (opiniestuk CEO van Thomas Cook, De Tijd)

Toeristen, geef alstublieft een extra stukje privacy prijs, zodat we U en uw koopgedrag nog meer en beter kunnen tracken bij Thomas Cook.

We hebben de neiging minder flexibel te zijn als het om onze privacy gaat. Maar we zullen niet anders kunnen dan onze privacy voor een stuk opgeven. Voor onze eigen veiligheid, zodat de overheden kunnen screenen wie op welke vlucht zit. Die evolutie zagen we al na de aanslagen van 11 september 2001 in New York.

Hoe juist helpt het dat Thomas Cook weet wie op welke vlucht zal zitten? De veiligheidsdiensten weten dat trouwens nu al. Hoe helpt dit wanneer iemand lang voor om het even welke identiteitscontrole in de vertrekhal een bom laat afgaan? Hoe heeft dat securitytheater na 9/11 trouwens om het even welke aanslag vermeden? Welke bewijzen zijn er dat het geholpen heeft? Welke bewijzen zijn er dat de in extreme zin toegenomen surveillance helpt?

Dit ruikt sterk naar goedkope politieke recuperatie van een stuk menselijke ellende. Jan Dekeyser, CEO van Thomas Cook België, wil U en uw koopgedrag kunnen tracken. Zodat hij veel geld met uw privacy kan verdienen. Nog meer geld. Hij roept daarvoor op nu dat de mensen bang zijn en bereidwillig hun privacy op te geven. Van timing gesproken.

We moeten nu ook van de CEO van Thomas Cook onze Facebook profielen aan hem en zijn marketing afdeling geven. Dat zegt hij letterlijk in zijn opiniestuk:

Dat kan veranderen. Intussen heeft zowat iedereen een smartphone, een Facebook-profiel of een Twitter-account. Het is dus perfect mogelijk om via persoonlijke communicatie de bezorgdheid van de reizigers weg te nemen en hen rechtstreeks te informeren over hoe hun reis verder zal verlopen.

Waarschijnlijk kan je dus binnenkort geen klant meer zijn bij Thomas Cook tenzij je een Facebook profiel hebt waar hij en zijn bedrijf volledige toegang toe hebben. Zullen we de luchthaven nog wel binnenmogen tenzij hij en zijn bedrijven alles over U weten, zodoende hij U en uw koopgedrag volledig in kaart kan brengen?

Wanneer wordt het nu eindelijk eens duidelijk dat geen enkele hoeveelheid surveillance bovenop wat er nu reeds is, aanslagen zal voorkomen? In tegendeel zal de onnodige verdachtmaking onschuldige burgers net kwaad en wantrouwig tegenover hun overheid maken.

Dus neen, Jan Dekeyser CEO van Thomas Cook België, ik geef niet een extra stukje privacy aan U en uw marketing mensen prijs. Onze veiligheidsdiensten weten nu al perfect wie er op welke vlucht zit. Die databases bestaan al.

Geef de actoren verantwoordelijk voor het doorspelen van informatie naar de juiste diensten en mensen een betere opleiding, verhoog getalmatig manschappen en budgetten en werk met de informatie die er al is. M.a.w. doe als ambtenaar in een veiligheidsfunctie uw job.

Maar een Thomas Cook moet echt niet nog meer van onze privacy weten.

Up next: PADI master diver

A year or so after my PADI rescue, my diving club has convinced me to wake up about twelve times early in the morning on Saturday, to get me trained to become a PADI master diver.

The jokers in my club told me it’s not so hard as PADI Rescue training. The only hard part is Saturday morning. We’ll see, I wonder. heh.

Oh, and to our security services: well done catching those guys from Molenbeek and Vorst. Good job!

Oh, I got invited to NLGG to talk about Tracker in Utrecht tomorrow.

RE: President Obama benadrukt noodzaak van een encryptie-backdoor

‘t ga hier over

We leggen in België al behoorlijk wat verantwoordelijkheid over onze bezittingen bij de notaris. Hij maakte de eigendomsakte van uw huis op, over de erfdienstbaarheid van uw grond, uw aandelen en de oprichtingsakte van uw bedrijf. Hij regelt ook de erfenis. Dat loopt hier vrij goed. Het zal wel eens af en toe mislopen, maar niet vaak. Volgens mij is dat omdat de deontologische code van het notariaat in België redelijk streng is. Je wordt ook niet zomaar notaris. De opleiding en examens ervoor blijken vrij moeilijk te zijn.

Allereerst zolang er geen nood is moet men niets doen. Want ik zie niet meteen een echte noodzaak om alle mensen hun elektronica te kunnen kraken. Dat was vroeger niet nodig; vandaag zijn er niet meer of minder gevaarlijke gekken en elektronica voegt maar weinig toe aan hun wapenarsenaal. Dus is dat nu niet nodig.

Maar om den Obama toch wat te helpen met de oprichting van z’n surveillancestaat, waarbij iPhones moeten kunnen gedecrypteerd worden door de overheid, zou ik een systeem of concept waarbij een soort van master key fysiek opgeslagen wordt bij de notaris willen voorstellen (je hebt dus eerst een deftig notariaat nodig, maar dat hebben we al).

De notaris krijgt een deontologische code die er op neerkomt dat hij of zij de proportionaliteit moet onderzoeken wanneer overheidsdiensten een afdruk van die master key opvragen. De afdruk van die key zou zo kunnen voorzien worden dat enkel bepaalde documenten er mee gedecrypteerd kunnen worden, i.p.v. alles.

De burger die zijn eigen keys verliest kan dan tegen een typisch notaristarief een nieuwe key laten maken a.d.h.v. de bij de notaris aanwezige key. Ik zou de overheid dat tarief ook laten betalen. Anders willen de notarissen die bevoegdheid waarschijnlijk niet (en zo’n proportionaliteitsonderzoek vraagt juridische kennis en tijd: de twee kostbaarste dingen in het leven van de notaris).

Ik denk wel dat onze cryptografen zoiets in elkaar kunnen steken.

Ge moet het vooral allemaal niet te moeilijk of complex maken: geen (extra) backdoors in de software of hardware want dan zit overmorgen de overheid van ieder land, en een hele bende criminelen ook, in al onze politici en bedrijfsleiders hun Facebook-doorgeef-luik, ik bedoel hun smartphone en tablets. Het is nu al erg genoeg wat ze er zelf achteloos en publiek op neerkwakken (terwijl velen, zeer naief, denken dat het allemaal privé is wat er in die Cloud rotzooi gebeurt).